Asım Gültekin, Nuri Pakdil, Ahmet Kekeç, Sezai Karakoç, Bülent Parlak, Mevlana İdris Zengin ve 23 Temmuz 2022’de de Rasim Özdenören’i kaybettik.
Cumhuriyet sonrası Türk düşüncesinde ve edebiyatında İslâmî hassasiyetlerle öne çıkan ilk önemli şahsiyet Necip Fazıl’dır. Diriliş’ten, Edebiyat, Mavera ve sonraki birçok dergiye kadar İslâmî düşünce ve edebiyatın oluşmasındaki etkisi inkâr edilemez.
Rasim Özdenören’in de ideolojik anlamda beslendiği kaynak Büyük Doğu idi. Ancak ne Sezai Karakoç ne Nuri Pakdil ne de o edebiyatta Kısakürek’in izini sürdü. İdeolojik anlamda bir beraberlik var, ama edebi dil, teknik, hatta içerik olarak farklılıklar gösterirler.
Özdenören, her şeyden önce bir öykü yazarı idi. Türk edebiyatına 1950’li yılların sonlarında adım attı, ilk öykülerini kitap hâlinde “Hastalar ve Işıklar” adıyla 1967’de bastırdı, son öykü kitabı “Uyumsuzlar” 2016’da yayımlandı.
Öyküye adım attığı yıllarda Türk edebiyatında bir yanda toplumsal sorunlara odaklı propaganda amaçlı öyküler yayımlanırken diğer yandan İkinci Yeni’ye paralel biçimde yekpareliği parçalayan, flu, çizgisel olarak ilerlemeyen, sıçramalarla mekân, zaman ve insan arasındaki ardıl bağı koparan, varoluşçu felsefeden etkilenen bir öykü anlayışı yeşeriyordu. Özdenören teknik, hatta içerik olarak ‘modern öykü’ diyebileceğimiz ikinci anlayışı benimsedi. İlk kitabından son kitabına kadar asla ‘merak ögesi’ne, olaya, çizgisel akışa uymayan, dış dünyadan ziyade insanın iç dünyasını anlatan -üstelik bunlar genelde sıkıntılı, yalnız, uyumsuz, içe kapalı bireylerdir- öyküler kaleme aldı. Kanaatimce öykülerini kuşatan bu sıkıntılı ruh hâli, mekâna, eşyaya, hatta zamana da yansıdı.
Devamı:https://www.karar.com/yazarlar/alaattin-karaca/rasim-ozdenorene-rahmetle-1593676
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.