Bayram geldi. Gönüller mahzun, simalar mahcup. Eksik bir şey var gibi. Kurban kesiyor muyuz, kurban oluyor muyuz, yoksa kurban mı ediyoruz?
Ziyafetin eksik yanı muhabbettir. İçimizde acılaşan ve kendimize batan bir şey. Kaçan ama yüzleşemeyen bir nefis içimizi istila etti. Büyüyen ama sonunu ve önünü göremeyen bir nefis. Gururu artan ama takdiri eksilen bir nefis. Tahribi yüksek bir bomba gibi sürekli patlayan ama onarmayan bir nefis. Nereye gidiyoruz, bizi bekleyen kimdir, nedir?
Kurban Bayramı arifesindeyiz. Neydi kurban? Biz ne anladık? Yüce Yaratıcı’ya yakın olunurken kimden, neyden uzaklaşmaktı? Çok alıştık dünyaya. Oysa insan, kendisinden sonrasını düşünen bir varlıktır. Niçin yok ede ede ilerliyoruz? Kurban olmak ve kurban etmek arasındaki tercihte nerede bulunuyoruz? Kurban etmek, menfaat için bir değeri harcamak. Ne de çok kurban ediyoruz. Kurban olmak ile yakınlaşan insan, kurban etmek ile uzaklaşıyor. Her şeyi menfaati için bir tahvil aracı olarak görmek. Pazarlamacı yönünü geliştiren insanın paylaşımcı yönü azaldı. Dünyayı satmak derken, maalesef mecazî anlamını anlayamamıştır insan.
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/ali-bal/kurban-etmek/haber-244913
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.