Seçim bitti, rahatça yazabiliriz: Yüksek enflasyon, deprem, zamlar, 21 yılın getirdiği yıpranma, söylentiler, iftiralar, algı operasyonları gölgesinde AK Parti ve Erdoğan’ın oyları epeyce düşmüştü. 14 Mayıs’ta AK Parti’nin aldığı oylar yıpranmanın boyutunu açıkça gösteriyor. Sağlıklı anketlerde Erdoğan’ın oyları da yüzde 50’nin epey altında çıkıyor, hatta bazen Kılıçdaroğlu’nun bile gerisinde görünüyordu. Muhalefetin, Kılıçdaroğlu’nu aday göstermesine rağmen, Erdoğan’ı devirebileceğine dair iktidar seçmeninde dahi ciddi bir şüphe ve kaygı oluşmuştu.
İşte milletin derin feraseti burada devreye girdi. Erdoğan’ın kaybetme ihtimali, hele hele yerine Kılıçdaroğlu’nun gelme ihtimali milleti teyakkuza geçirdi. Arkasına PKK ve FETÖ’nün desteğini almış, ilkesi olmayan, sınırı olmayan, mezhep ayrımcılığı yapan, vizyonsuz, plansız, programsız, gah aşırı sola, gah aşırı sağa selam çakan, oportünist bir adayın ve onun başını çektiği şer ve yıkım ittifakının kazanması demek Türkiye’nin karanlık bir çukura düşmesi demekti. Verdikleri “Kazanıyoruz” mesajı dahi PKK ve FETÖ’yü coşturmuş, sokakları terörize etmeye yetmişti. Millet tam bu noktada meseleye el koydu.
Sadece sevinmekle kalmadılar; geniş bir coğrafyada insanlar Erdoğan’ın zaferi için sabah akşam dua ettiler.
Ya biz? Yaklaşan tehlikeyi daha yakından hissedenler olarak çok daha fazla tedirgindik. Çok dualar edildi Erdoğan’a. Herkes çalıştı, gayret gösterdi. Hiçbir seçimde olmadığı kadar eş-dost ikna için çabalandı. Şehitlerin yakınları, gaziler, yetimler, öksüzler, garipler, depremzedeler, ülkesinin ağır bir tehdit altında olduğunu gören vatanseverler seccadelerine kapanıp gözyaşları içinde zafer duası ettiler. Erdoğan’a tek oy vermek için gurbetçiler yüzlerce kilometre yol kat ettiler, saatlerce kuyruklarda beklediler, dillerinden duayı eksik etmediler.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.