Şöyle düşünün: Şehirde yaşıyorsunuz. Eskimiş bir çekyatınız var. Öyle ki, artık ihtiyacınıza cevap vermiyor. Aynı zamanda evinizde kötü bir görüntü oluşturuyor. Bu sebeple, ondan kurtulmak istiyorsunuz.
Eskiciye veya bir fakire vermeyi düşünseniz, onlar da almaz. Alsalar ne yapacaklar, ne işlerine yarayacak?
Çekyatı çöpe atıp, ondan kurtulmayı düşünüyorsunuz. Fakat hiçbir çöp kamyonu onu almaya yanaşmaz.
Kırıp yakmayı deneseniz, sobanız yok, eviniz doğalgazlı.
Bir gece yarısı, oturduğunuz sokağın tenha bir yerine bırakmayı düşünseniz, tanıdık biri görür diye, cesaret edemezsiniz.
Kamyonet tutup, gecenin bir vakti, ıssız bir yol kenarına bırakmayı deneseniz, gene olmaz. İşin içinde yakalanıp, “kaçak moloz dökmekten” ceza yeme ihtimaliniz var. Ayrıca, kamyonetin ücretini de unutmamak lazım. Astarı yüzünden daha pahalıya gelecek.
Çekyat, bir imkân olmaktan çıkmış, adeta sabırla imtihana dönüşmüştür.
Hal böyle olunca: Çaresiz bir şekilde, sırf eski çekyattan kurtulmak için adına, kampanyaları takip etmeye başlarsınız.
En sonunda, o malum kampanyalardan birine dâhil olursunuz: “Eski çekyatınızı getirin, şu kadara sayalım, yeni çekyatınızı verelim.”
Çekyatınızı gelip evinizden alırlar, yerine yeni bir çekyat verirler. Eski çekyattan kurtulmuşsunuzdur. Burası iyidir. Yeni bir borcun altına girmişsinizdir. Burası da kötü.
Nereye varmak istiyoruz? Şuraya…
Avrupa’nın en genç ülkesi olan Kosova’nın bağımsızlık hikâyesi ve bu ülkenin Batılılar ile ilişkisi de tam olarak böyledir.
Batıya elinizi verdiniz mi, kolunuzu kurtaramazsınız. Batılılara yakanızı kaptırdınız mı, artık ondan kurtuluş oldukça zordur. Atsanız atılmaz, satsanız satılmaz.
Batıdan kurtulmak için, isteseniz de istemeseniz de, yine Batıya gidersiniz. Batıdan aldığınızı elden çıkarmak için, yine Batıdan bir şey alırsınız.
Devamı: https://www.yeniakit.com.tr/yazarlar/ayhan-demir/kosova-nereye-gidiyor-40739.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.