İdealist muallimler, engeller ve bariyerlere karşı dirençle mücadele eden cesur bilgelerdir. İdeal ve hayalleri olan bu muallimler, geleceğin insanını yetiştirirler. Onlar, şikâyet mercii değillerdir. Mazeret ve gerekçe üretmezler. Sınırlı ve kıt imkanlarıyla ‘büyük dava’yı sırtlanırlar. Zaaflar, yanlışlıklar ve kusurlar, muallimlerin akıl ve kalp gözüyle tespit edilir. Teşhisten sonra, çözümler ortaya konulur, tedaviyi gerçekleşir.
Nurettin Topçu’nun dediği gibi, şikâyet ve mazeretin başladığı yerde muallimlik davası ve iddiası sona erer. Muallim, başarısızlığın kaynağını araştırır, zayıf yönlerini tespit ederek onarmaya çalışır. Eksik yönlerini geliştirmeye çalışır. Filozofumuz, Hindistan’ın özgürlük kahramanı Gandi’nin ‘talebesinde bir hata görürse, bunun sebebinin nefsindeki kifayetsizlik olduğu kabul ederek oruç tuttuğunu’ bize hatırlatmaktadır.
Sevgi ve aşk işi olan muallimlik, ruh sevgisini önceler. Topçu’ya göre, ‘ruhun ulvi olan isteklerine nefsinden her şeyi feda eden sevginin ferdî ulaştırdığı örnek insan mertebesidir. İdeale istediğimiz kadar, hatta bizden istenildiği kadar örnek olmak mecburiyetindeyiz. Muallim halk gibi, her yaşayan gibi yaşayamaz. Herkesin sevinip güldükleri gibi sevinip gülmemize ‘bizim bildiklerimiz’ mânidir.’
Muallim, bir taraftan mihmandar, rehber, diğer taraftan her zaman ihtiyaç duyulan bir hekimdir. İman ve anlayış araçlarıyla yaralarımızı tedavi eder. Böylece bedeni ruhlarımıza takdim eder, onu ıslahını amaç edinir. (Türkiye’nin Maarif Davası, 67-68)
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/yazarlar/maarif-demek-muallim-demektir-9506/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.