Diğerinin çok keskin kulakları vardı; ama tam tamına sağırdı! Sağır olduğu halde çok keskin işitirdi! Bu haliyle boş bir hazine küpüne benzerdi.
Bir diğeri çıplak ve her yanı açıktı. Çıplak olmasına rağmen, elbisesinin etekleri çok uzundu!
Kör olan, uzaktan atlıların geldiğini görünce korkuya kapıldı. Sağır ise, bu atlıların neler konuştuklarını çok net duyduğunu söyledi ve arkadaşlarını uyardı.
Çıplağın korkusu farklıydı, atlılar gelir de eteklerini keserler diye odu kopuyordu.
Aslında hepimizin hali, yukarıdaki üç insanın durumuna ne kadar benzemektedir.”
(Mevlâna, Mesnevi’sinde bunları söylemektedir.)
Uzağı gören kör, hırsı temsil etmektedir. Halkın ayıplarını, kusurlarını çok net görür, sokak sokak dolaşarak herkese bunları duyurur ve bundan da şeytani bir zevk alır. Onun kör gözü, başkalarının ayıbını, kusurunu aradığı halde, kendi ayıbının bir zerresini bile görmez. Görseydi yeryüzünde gururla dolaşmaz, ayıplarından hayâ eder, utanırdı. Hırsı, onun boyunduruğudur; her istediği yere onu çeker, götürür. Sonra da “özgürlük”ten dem vurur; bilmez ki, en katmerli esaret, nefse kapılanmadır.
Sağıra gelince; hayattan çok şeyler uman, çok şeyler isteyen, bir türlü gözü doymayan insandır. O, başkalarının ölümünü duyar da, kendi öleceğini hiç mi hiç aklına getirmez. Ölüm yolu çok gizli bir yoldur; kendisi görünmez de oradan nice kervanlar geçer. Birisinin cenazesine katılsa, orada bile dünyayı konuşmaktan kendini alamaz; çünkü tüm müktesebatı dünya ile ilgilidir. Bir ölünün ardından, onun yakınlarına taziyeye gitse, söyleyecek kelamı yoktur, adeta geveler durur.
Devamı: https://www.haber7.com/yazarlar/d-ali-tasci/3323274-ironik-hayatlar
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.