Aslında portre diyecekken suret demeyi yeğledim. Sözlük manası olarak birbirini birebir karşılayan kelimler değiller, fakat anlamları ve kullanım geleneği düşünülünce birbirinin yerini -yerine göre- pekâlâ doldurabildikleri de anlaşılıyor.
Portre/suret bir yansıma. Fotoğrafta, tuvalde, yazıda, aynada, suda bir yüz/suret yansıması. Bu durumda kişi, yansımadan önce de suret, yansıdıktan sonra da suret. Zira suret, insanın ruhuna ev sahipliği bedeni, biçimi, eşkali. Görünenlerinin, görünmeyenlerine ister aşikâr ister ister üstü örtülü hâlde eşlik edişi.
Suret ki yalnızca görünüm ve ilk bakıştaki sabit bir şekilden ibaret değil. Ardında dalgalanan his ve zihin faaliyetlerini sergileyen, maddi ve manevi özellikleriyle her bakıldığında başka bir tarafını ele veren büsbütün bir izah.
Dolayısıyla yansımalarımız, hem görünendir hem de içerinin yani görünmeyenin izlerini taşır. İçerideki değişim ve dönüşümlere bağlı olarak görünüm, içeriyi ele verir. Yaradılışa/öze has ne varsa dünya hâlleriyle bir biçimlenmeye maruz kaldıkça dışarıya da yansır.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.