Az öteden yükselen çocuk çığlıkları hiç dinmiyor, masumlar niçin cezalandırıldıklarını bilmeden hayata veda ediyorlardı. Müslümanların kutsalları bombalanıyor, bölgenin kaynakları şer güçler tarafından paylaşılıyor ve coğrafyamızda yas bir türlü bitmiyordu. Bizler ise ellerimizi başımıza koymuş bir kurtarıcı beklemekteydik. Fakat ne yazık ki umut ararken karşımıza ölümcül bir virüs çıktı. Ölüm kusan virüs işgalci katillerden, şer güçlerden farklı değildi, sessizce geliyor ve yavaş yavaş öldürüyordu. Yaşamın rutinlerinden vazgeçip evlerimize sığındık. Meğer hayatımız pamuk ipliğine bağlıymış, zerre miktarı virüs geldi ve her şeyi alt üst etti.
Ölümcül virüs sadece ekonomik hayatı değil, sosyal ve kültürel alanı da büyük oranda etki altına aldı. Ölüm duygusu bütün makam mevkii ve statüleri ortadan kaldırdı ve ölümün ayak seslerini bütün yoğunluğuyla hissetmeye başladık… İnançlı-inançsız herkes hayatla bağlarını yeniden gözden geçirip ölümle yüzleştiler. Anladık ki, hayatla bağımız zerre miktarı virüs kadar zayıfmış ve bizler aslında bu dünyaya ait varlıklar değilmişiz.
Devamı: https://www.milligazete.com.tr/makale/4127157/fatma-tuncer/yalnizlasan-sehirler
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.