İnsan büyük bir yazıya başlamak ister bazen, ha bugün ha yarın derken bir türlü sırası gelmez. Neden büyük bir yazı yazmaya niyet eder ki insan? Okuduğu kitap, gezdiği yer ve tanıdığı kişinin üç beş satıra sığdırılamazlığı bunu icbar eder de ondan. Kimi zaman da söze nereden başlayacağını bilemez insan. Hadi bildi diyelim, nerede bitireceğini kestiremez bu sefer. İyisi mi erteleyip durur söyleyeceği sözü, yazacağı metni.
Yazı yazarken konuya nereden gireceğiniz ona nereden baktığınıza göre değişir. Bu kez de bir yerden bakınca diğer tarafını ihmal etme kaygısı insanın peşini bırakmaz. Mehmet Tepe’nin son şiir kitabını okuyalı epey zaman oldu. “Büyük bir yazıya başlayayım” diye kendi kendime söz verdim. Huyumdur, ben hep böyle yaparım. Kendisini ilgilendiren bir konuda o kişiye değil de kendime söz veririm. Tutamadığım takdirde sadece kendime karşı mahcup olayım diye. Mehmet Tepe’nin bu ikinci kitabı. İsmi de benim göğe bakarak söylediğim cinsten: Buradan Bakınca. Fakat onunki şehre, kalabalıklara ve gökdelenlere bakıyor. Bir önceki şiir kitabının adı da hoş ve manidar: Toprak Saha. Mehmet Tepe’nin yeni şiir kitabındaki şiirleri okuduğumda toprak sahayı hâlâ terk etmediğini fark ettim. Yani hâlâ doğal, yerli ve samimi. Ne çim ne de halı saha arayışı hiçbirine itibar etmiyor Mehmet Tepe’nin şiiri.
Devamı: https://www.milligazete.com.tr/makale/7968980/huseyin-akin/buradan-bakinca-mehmet-tepe
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.