Çimenlik Camiinin girişindeki küçük bölmede mahallenin kız ve oğlan çocukları onun karşısında diz çöküp Sübhaneke’den Elemtere’ye kadar dua ve sureleri ezberlerler, Elifbe’den Fergab’a Kur’an okumayı öğrenirlerdi.
1960’lı yılların ilk yarısında ilkokulun birinci sınıfından başlayarak bütün yaz tatillerinde mi yoksa dördüncü ve beşinci sınıfa geçtiğim iki yaz tatilinde mi hocaya devam ettim, bilemiyorum ama toplam öğrenci sayısının yirmi, yirmi beş kişiyi geçmediğini söyleyebilirim.
Yaşlı hocamızın uzunca sakalları seyrekçeydi ve hayli kırarmıştı. Sesini hatırlamıyorum ama alçak, sâkin, usul ve uysal olduğunu sanıyorum. Camiin ahşap minaresine çıkan yine ahşap merdivenlerin altında uzunca kamışlar vardı. Bu kamışlardan biri de hocamızın ardında mı dururdu? ‘O kamışı hocamız arkalarda gevezelik veya yaramazlık eden birilerine doğru uzatıp korkutur muydu?’, yoksa ‘Bunu şimdi ben mi kuruyorum?’ bilmem. Fakat o yazlık dershaneden hafızamda kalmış herhangi bir şiddet görüntüsü yok.
Oradan hatırladığım ve hiç unutmadığım bir şey var: Derslere pek de düzenli devam etmeyen, az çok haylaz ve benden kim bilir kaç yaş büyük bir öğrenci, hocamıza bir gün şöyle bir soru sordu: “Hocam, namaz kılarken rukûda üç defa ‘Sübhane rabbiye’l-azîm’, secdede üç defa ‘Sübhane rabbiye’l-a’lâ’ diyoruz ya…
Devamı: https://www.insaniyet.net/armusunlu-mustafa-bildirici-hoca/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.