Neredeyse hiçbir alternatif üretmeyen, tamamen kara çalmak üzerine kurulmuş bir muhalefet anlayışı olabilir mi? Kendilerinden bir kez olsun "öyle değil böyle yapılır" sözünü duymak istiyoruz. Bölücü terör örgütünün siyasi uzantısından yahut kanun kaçağı bir mafya babasının açıklamalarından medet umanlar, devleti uyuşturucu tacirliğiyle suçlayanlar, kahraman ordumuza kimyasal silah iftirası atanlar, milletimizin ve memleketimizin ne kadar yanındadır? Yirmi yıllık iktidarın tüm hayatını 'hata' kelimesiyle özetlemek, her şeyden evvel milletin aklını hafife almak ve seçimini hor görmek değil midir? Yapılan her işe kusur bulmaya, kulp takmaya çalışan kimseler vazifeli değilse nedir? Bazı şeyleri muhaliflikten ziyade ancak hasımlık ve husumetle izah edebiliyoruz. Tek amacı yıkmak olanlardan iyilik ve güzellik adına ne bekleyebiliriz? Bilinen hikâyedir: Öğretmen masanın üstüne bir sandalye koyar ve öğrencilerinden sandalyenin var olmadığını ispatlamalarını ister. Öğrencilerden biri sınav kâğıdına sadece şu soruyu yazar: Hangi sandalye? Bu hikâyeyi konumuza uygun şekilde güncellemek gerekirse; ana muhalefet ve onun takipçisi bazı partiler, gün gibi ortada olan yüzlerce eser karşısında hep aynı soruyu sormakla meşguller: Hangi köprü, hangi yol, hangi tünel, hangi hastane, hangi savunma sanayi? Bu topraklarda Selçuklu devrinden günümüze belki de değişmeyen tek şey budur: Arkamızı kollamaktan önümüze bakamıyoruz.
Devamı: https://www.fikriyat.com/yazarlar/ibrahim-tenekeci/2022/11/30/durdugumuz-yer
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.