Bu sebeple, yazılı tarihin genel hattı da bunun üzerine kurulmuştur.
Lakin bir yandan bu hat ilerlerken diğer tarafta da medeniyet nehrini geriye doğru akıtmaya çalışanlar vardır.
Etraflarındaki hayret verici gelişmelere, muhteşem eserlere ve devasa bilgi kaynaklarına rağmen onlara “yabani” zeminden bakanları kastediyorum.
Claude Levi-Strauss, “Yaban Aklın Evcilleştirilmesi” çalışmasıyla, yaban düşünceye karşı nasıl bir tutum takınılması gerektiğine dair fikirler verirken bir yandan da mukayeselerle dikkatimizi bu noktaya çekiyor.
Bana göre modern zamanların bir ürünü olan aşırı-sağ ya da daha ilerisi olan faşizm, çağımızın en yaban akıl modeline işaret ediyor.
İfadeleri kaba, özgüvenleri cehaletle kaim, davranışları ise şiddete meyyal ya da şiddet içerikli.
Kıyas hep ilkel toplumlar ile çağdaş toplumlar arasında yapılıyor ve yukarıda bahsettiğimiz insanlara da “ilkel” yakıştırması yapılıyor.
Oysa bu kıyaslama, sadece geçmişte yaşadığı için ve sahip olduğu bilginin sunduğu imkânlarla yaşayan geçmiş dönem insanına bir haksızlıktır.
Zira bu insanların topyekûn bir Hitler, Mussolini ya da Mao olduğunu gösteren hiçbir kanıt olmadığı halde, “ilkel” ifadesiyle kaba, vahşi kategorisine alınması ne derece doğru olabilir?
Daha yakın bir tarihe gelelim.
Despotluklarıyla mahir Siyonistler, Saddam, Esed, Sırp Katilleri, Arakan’a zulmedenler çağdaşımız diye “çağdaş” mı oluyorlar?
Bir şekilde ve hasbelkader seçilmiş ve bu milletin meclisinin kürsüsünden “gel lan buraya” diyerek efelenen biri, ne kadar evcilleşmiş bir aklı temsil ediyor ve bu gelişmiş medeniyetler çağının hangi noktasına tekabül ediyor.
Zira bir insanın konuşması ve tavırları hangi sınıfa ya da hangi bilgi mertebesine ait olduğunu kaçınılmaz olarak yansıtır.
Devamı: https://www.dirilispostasi.com/makale/16065059/ismail-oz/yaban-akil-yaban-dusunce
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.