İtalya ve Fransa arasındaki Doğu Akdeniz ve Kuzey Afrika’ya yönelik rekabetin yüzyılı aşkın bir geçmişi vardır. Sömürgecilik çağında bu iki emperyalist devlet Osmanlı İmparatorluğu’nun Kuzey Afrika’daki topraklarını ele geçirmek için askeri ve diplomatik bir yarışın içine girmişlerdi. Fransa’nın 1830 yılında Cezayir’i, 1881 yılında da Tunus’u işgal etmesiyle İtalya bölgede devre dışı bırakılmıştı. İtalya, bu durumu telafi etmek ve Kuzey Afrika iddiasını sürdürmek amacıyla bu defa tüm planlarını Libya (Trablusgarp) üzerine kurmaya başlamıştı.
Nihayetinde İtalyan diplomasisi 1881 yılından itibaren Libya’yı ülke topraklarına katabilmek için Avrupa güç dengesinden ve Osmanlı Devleti’nin içine düşmüş olduğu kargaşadan istifade edebilmek adına yoğun bir mesai harcadı. 1911 yılına gelindiğinde İtalya için artık şartlar olgunlaşmıştı. Bu tarihte Libya’yı işgal eden İtalya, İkinci Dünya Savaşı’nın ortalarına (1943) kadar Libya’yı elinde tutmayı başardı.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.