Tamam, Madrid’te eşsiz bir destan falan yazılmadı, NATO çatır çatır dize getirilmedi ama uzun ve zorlu müzakereler sonucu İsveç ve Finlandiya’yla imzalanan memorandum için “Türkiye’ye verilen bir tür diş kirası” gibi çirkin benzetmeler de ayıptan öteye alenen aşağılık kompleksine işaret ediyor. Dahası Batı’yı ve Batı diplomasisini analiz etmekten öteye her meseleye Batı perspektifinden bakmayı marifet bilen Cengiz Çandar gibi tecrübeli gazeteciler “Rusya’nın NATO’daki Truva Atı” söylemlerini revize edip, “Batı’nın ayrık otu Türkiye” gibi tepeden tırnağa psikolojik harp söylemlerine sarılarak iş görmeye kalkışıyorlar.
Batı Yüksek ve Temiz İdealleri mi Temsil Ediyor?
Türkiye’nin eksiklerini, yanlışlarını, aşırılık ve tutarsızlıklarını doğal olarak hep birlikte tartışmak, kritik etmek durumundayız. Fakat Amerika ve Avrupa’sıyla bir bütün olarak Batı’yı bu tartışma ve kritik etme sürecinden muaf tutmak rezil ve zelil bir ruh halini, felç olmuş bir kafa yapısını ima eder. Eğer böyle değilse 30 üye ülkenin ve pek çok aday ülkenin enerji güvenliğinden teknoloji transferine, nükleer caydırıcılıktan insan kaçakçılığı ve siber saldırılara değin geniş ve zorlu müzakere sürecini bir kenara bırakıp şöyle bir hüküm verilebilir miydi?: “Türkiye, Batılı bir ülke gibi davranmayı beceremedi.” Batı’ya doğru, NATO’nun yeni güvenlik konseptine dair itiraz ve eleştiriyi kabul etmeyen, hiçbir kayıt ve şart öne sürmesine müsaade edilmiyor adeta. Mezkûr iki ülkeye karşı Türkiye’nin durduk yere zorluk çıkardığı, lüzumsuz yere işi yokuşa sürdüğü gibi akıl ve ahlak dışı bir tablo çiziliyor. İsveç ve Finlandiya’ya dair yapılan tanım iki modern devleti değil de ütopik bir ülkeyi tasvir ediyor adeta: “Bağlantısız ve tarafsız saygın iki ülke”. Madrid Zirvesi’nde bu iki ülkeye mutabakat zaptı imzalatmak saygınlıklarına mı gölge düşürüyor, bağlantısız ve tarafsız olmalarına mı halel getiriyor? Gazeteci arkadaşların girdiği strese bakar mısınız!
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.