Cumhuriyet dönemi Türk şiirinde orijinal üslûp oluşturabilmiş beş altı şairimizden biri de Ahmet Muhip ’tır. Edebiyat çevreleri özellikle şiire meraklı geniş bir kesim onu ünlü “Fahriye Abla” şairi olarak tanır. Ancak Ahmet Muhip, bu şiirinden daha üstün özelliklere sahip olan “Olvido”, “Ağrı”, “Selam” ve “Hatıra” gibi saf şiirleriyle birlikte yarına kalacak usta şairlerimizdendir. O, “Söylenmemiş aşkın güzelliğiyledir/ Kâğıtlarda yarım bırakılan her şiir” gibi sade ve güzel mısralar yazabilmiştir. Ama o aynı zamanda tiyatro ve resim ile de yakından ilgilenmiş bir sanat adamıdır. Dil işçiliği ve şekil mükemmelliğinde Yahya Kemal ve hocası Tanpınar’ı takip etmiştir.
1909’da İstanbul’da doğdu. Babası, Galip Efendi, annesi Fehime Hanım’dır. İlkokulun ilk üç yılını Sinop’ta okudu. Sinop’un Salı köyünde, olağanüstü tabiat güzelliklerine sahip olan bölgede yaşadı. Şiirlerine de yansıyan tabiat sevgisini buradan aldı. Çocukluk yılları çeşitli sıkıntı ve zorluklarla geçmesine rağmen o devrini “O bahtiyar çocukluk günleri” olarak anacaktır. Sinop’ta başlayan ilk tahsili, Ankara’da devam etti. Ankara Erkek Lisesi’nden mezun oldu. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde iki yıl okudu. Bu sırada Hâkimiyet-i Millîye gazetesinde çalıştı (1930-32). Bu okulu yarım bırakıp İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümünde okudu. Aynı zamanda Güzel Sanatlar Akademisi kütüphane memurluğu görevini de üstlendi. Halkevleri Kültür ve Sanat Yayınları’nı yürüttü. 1945’te Ağrı’da askerliğini tamamladıktan sonra Çocuk Esirgeme Kurumu Neşriyat Müdürlüğü görevinde bulundu, ardından bu kurumun başkanı oldu (1957). Demokrat Parti’yi destekleyen Zafer gazetesinde günlük fıkralar yazıp aktif politikaya da girdi, ancak milletvekili seçilemedi. Anadolu Ajansı Yönetim Kurulu Başkanlığı, Devlet Tiyatrosu Edebî Kurul Başkanlığı ve İş Bankası Yönetim Kurulu üyeliğinde bulundu (1957-1970).
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.