ABDÜLBAKİ DEĞER: EĞİTİMCİLİK OYNAMAKTAN VAZGEÇMELİYİZ!

Sıra dışı bir akıntının içinde anlamlı bir yol bulmaya çalışıyoruz. Şartlar çok zor, donanımımız bu zorlu şartların gereksinimlerini karşılamakta yetersiz kalıyor. Böyle olunca anlık tedbirlerle baş etmeye çalışıyoruz. Ancak mevcut şartlarınızı, imkânlarınızı ve gereksinimlerinizi yönetsel bir akılla kombin edemezseniz payınıza anlık tedbirlerin gelgitinde iki ileri bir geri şekilde salınmak düşüyor. Salındığınızın, bir çelişkiler yumağında debelendiğinizin farkındaysanız bu sizin için büyük bir sorun. Ancak bizim problemimiz şu ki, böyle büyük bir sorun yaşadığımızın farkında bile değiliz. Çok rahatız o yüzden. Hele hele bu çelişkileri, bu salınmayı gerçeklikle büsbütün bağımızı koparan fantastik bir söylemle mistifiye etmişsek! 

Bir denetim ve denge mekanizmasından da yoksun olduğumuz için dışımızdan gelecek bir uyarıcıdan, uyandırıcıdan da yoksunuz haliyle. Frenleri boşalmış bir kamyon gibi kontrolsüz şekilde ölümcül bir yolculukta seyrediyoruz ancak yolculuğumuzun gerçekliğinden bihaber şekilde birbirimize “nasıl da hızlı sürüyoruz” diyerek gaza daha çok yüklenmeyi telkin ediyoruz. Herkes bu manzaranın gelişim dinamiğine uygun kendisinden beklenilen şekilde bir rol icra etmeyi de olabildiğince ciddiye alıyor. Hayatımızın pek çok alanında bunları gözlemlemek mümkün olduğu gibi eğitim alanında da gözlemlemek mümkün. Ancak yaşadığımız hayatın gerçekliği yanında bir tür sığınma mekanı olarak inşa ettiğimiz ve gerçeklikteki sertlik nedeniyle büsbütün yurt edindiğimiz bu fantezi alanı sadece ne tür hayat yaşadığımızı gölgelemiyor aynı zamanda ne tür bir hayat peşinde koşmamız gerektiğine ilişkin imkânı da peşinen öldürüyor.

Devamı: https://www.milatgazetesi.com/yazarlar/egitimcilik-oynamaktan-vazgecmeliyiz-137/