AHMET MERCAN'DAN: EĞİTİM İNSANDAN NE İSTER?

Eğitim bu açıdan, yürüyen çarkı sorgulayan, kökten değiştirmeyi düşleyen bir çaba olarak ortaya çıkmaz. Öyle olma ihtimalinde dahi, demokratlıktan anında vaz geçilir ve sisteme entegre olamayan zihni kalkışmanın karşılığı verilir.

Ortaya çıkan kimi cins kafaların, meczup derekesine indirilmesi, görmezden, bilmezden gelinmesi bir müddet geçici ferahlık verebilir. Edward Said, Chomsky, İvan Illich bu gadre uğrayanlardan birkaçı.

Dünya kapitalizme endeksli devasa makine olarak, üretimini nasıl yapıyor ve değirmenin aslan payı, nasıl bir beceriyle, belli adreslere akıyor konusu, araştırmaya uygunluk arz etmeyen bir husus olarak öngörülür.

Batılılaşmayı bir hedef olarak önüne koyan ülkelerin izlediği yol ve yöntem, bizim yaşadığımızdan çok farklı değil.

Öncelikle kendi tarihinden, dininden, o güne kadar taşınmış ne değer varsa, hepsinin bir kıymeti olmadığına inanılması dayatılır. Geri kalış, madde karşısındaki beceriyle ölçüldüğünde, ortaya çıkan ürünlere bakıldığında, kendinden şüphe etme durumunu ortaya çıkarmak, çok da zor olmaz.

Tarihten kaçış, gizli ya da belli süreye mahsus değildir. Adeta geçmişten intikam alırcasına, düşmanın yapamadığı aşağılamalarla geçmişi ele alan tarih yazdırılır ve okutulur. Kurtuluşun bilimde fende olduğu dayatması, nereye ait olmanın sorusunun cevabını da kendiliğinden karşılamış olur.

Akıl ve bilimin yörüngesinde yüzen dünyanın iki yüz yıllık hesabına bakmak, neden hala aklımıza/ işimize gelmez. Hiroşima, Nagazaki, Halepçe, Gazze vd. Bütün bu başarılar(!) kendini kimseye sorumlu hissetmeyen, yaptığının karşılığıyla, tekrar hesaba çekileceğine inanmayan zihnin vardığı sonuçlardır.

Dünyada kabaca iki ayrı cenah oluşmuş durumda, hizmet alma durumundaki yüzde yirmi ile hizmet etmeye mahkum edilmiş yüzde seksenlik oran. Bir bakıma bütün mücadele, bu orman kanununun sürmesi için, adı farklı konulmuş, çatışma alanlarından neşet ediyor.

Devamı için: http://www.dunyabulteni.net/yazar/ahmet-mercan/20381/egitim-insandan-ne-ister