ALİ BÜYÜKÇAPAR'DAN: MALUMAT MI İRFAN MI?

Yaşadığımız coğrafya kültürel kodlarımızı un ufak etti.
Değişim rüzgarları her şeyimizi sildi süpürdü yeni oluşturduğumuz değerler bizlerde derin kaygılara yol açtı. Millet olarak yaşattığımız nice değerler ve tarihin içinden süzülüp gelen irfan eserlerimizi unuttuk.
Muhammediye, Müzekkin nüfuz, Ahmediye, Tenbihulgafilin, Mızraklıilmihal, Delailulhayrat, Şiratülislam, Marifetname adlı kitapların oluşturduğu o irfan koordinatları nerede?
Malumat kafamızı karıştırdı.

Kavruk insanlar çoğaldı, usul erkan bilmeyen sözüm ona okurların kafalarındaki karışıklık yüzlerce yıllık irfan birikimini anlaşılmaz hale getirdi.
Eski kitaplarda yer alan fakirlik, imtihan, rızk, emanet, cömertlik, gıybet, nefis mertebeleri, mucize, ölüm, kabir hayatı, anne baba hakkı, şefaat gibi konular ayrı, ayrı ele alındığından bu günün okurları tarafından ihmal edildi.
Dünya ahiret ayırımın ağır bedeli kitaplara da yansıdı ve olan millete oldu.
Peki, o eski kitaplara dönelim mi?
Kitapların da kendi dünyaları vardır. Klasik kitaplarda yer alan kavramlar bugünün insanına nostaljik bir irfan verebilir ama bunun daha ötesine gidemez.
Örnek mi hemen vereyim PADİŞAH kelimesinin klasik kitaplardaki manası ile şimdiki kullanımı arasında dağlar kadar fark yok mu?
Metafizik bugün daha zor!

Tasavvuf dili ile yazılan kitapların yaşadığımız zaman diliminde acaba ne kadar etkisi var? Tasavvuf kavramları yerli yerinde mi? Bu konuya başka temel İslami ilimleri de katabilir sözümüze öyle devam edebiliriz. Tefsir. hadis, fıkıh hakkında neler söyleyebiliriz, neler.

Yaşatan sosyal kurumlar var olmadığı sürece kitaplarla yapılabilecek tasavvufi eğitim bizi ancak bu noktaya getirir. Bugün yaşayan yazarların ortaya koymuş olduğu tasavvufi eserler dikkatlice incelenmeli.
Kitap okurken efradına cami ağyarına mani bir anlayış için sabır, mürşid ve feraset şart.

Okuma faaliyetleri salih amel boyutunda değerlendirilmedikçe bir arpa boyu yol almak mümkün olamaz.

30.09.2013 Milli Gazete