ALİ KARAHASANOĞLU'NDAN: TERÖRİSTLERİ KURTARMAK İÇİN DAĞA YÜRÜME, GAZETECİLİK Mİ?

Cudi Dağı’ndaki PKK’lıları yakalamak üzere güvenlik kuvvetlerinin gerçekleştirdiği operasyonda, teröristlerin kuşatıldığı bilgileri gelince, üç BDP’li olay yerine gitmek istemişler.

Amaç ne?

Amaç, teröristleri kurtarmak..

Aynı ekiptekiler, PKK’lılar sağa-sola bomba koyacakları zaman, yanlarına gidip, “Yapmayın, etmeyin, insanlara bombalı saldırılar düzenlemeyin” deseydiler..

Şimdi “Dağa çıkıp, teröristlerin kurtulmaları için eylem koymaları da normaldir” diyeceğim.

Ama, bırakın “çöp kutularına bomba konulup sivil insanların öldürülmesi” eylemleri öncesinde, vazgeçirme amaçlı bir girişimde bulunmalarını.. Konulan o bombaların patlaması sebebiyle ölen sivil insanların cenazeleri daha kalkmadan, “Ölümler, artık şehirlerde de yaşanacak” diyerek, bir tek “oh olsun” demedikleri kalmış ise..

Şimdi dağa yürüyüp, teröristleri kurtarmaya kalkışmalarını, insancıl amaçlı bir davranış olarak nasıl yorumlayabiliriz? 

Yapılan çok açık, “teröristlerle eylem birliği”dir..

Dolayısıyla; bu amaçtaki yürüyüşü, “Halk dağlara yürüyor” diye vermek, aslında teröristleri kurtarmak için eylem teşviğinden başka bir şey değildir. 

Teröristler kurtulsun..

Sonra tekrar sivil insanları öldürecek bombalı eylemler düzenlesinler. Askerlerimizi öldürecek mayınlı saldırılar düzenlesinler.

İşin türkçesi bu değil mi?

Bunu anlamak için, çok zeki olmaya, çok derin araştırmalar yapmaya gerek var mı?

Bence yok.

Herşey ortada.

Herşey ortada da..

Teröristler kuşatıldığında kurtarmaya gidenler.. Kurtarmaya gidenleri övenler.. Teröristler insan öldürdüğünde “Bunların olacağı belli idi. Daha kötüleri de olacak” diyenler.. Bunu diyenlerin propagandasını yapanlar, “gazeteci” kalkanı altında, kendilerine dokunulmamasını nasıl isteyebilirler?

Gazeteci adı altında.. Bilim adamı altında.. Siyasetçi adı altında.. Teröre destek anlamında konuşmalar yapılıp, sonra gözaltına alınınca, “Ben gazeteciyim.. Ben bilim adamıyım. Ben politikacıyım..” nasıl denilir?

Alın; size çok basit, somut bir örnek vereyim..

İşlerine gelince ne kadar hümanistler. İşlerine gelince ne kadar gaddarlar.. Siz de birebir görün..

İnsan Hakları’nı İnceleme Komisyonu’na bağlı Terörden Kaynaklı Yaşam Hakkı İhlalleri Alt Komisyonu’nda, dün şehit eşi Hülya Yavuz, yaşadıklarını anlatıyor ve kanaatini açıklıyor: “Kesinlikle Kürt-Türk ayrımı yapmam. Tunceli’de, insanların neyi eksik? Açsak hepimiz açız, neyi paylaşamıyoruz bu ülkede? İnanın oradaki Kürt halkı, benim halkım, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı, bizim halkımız. Van’da deprem oldu içimiz kan ağladı, yardım topladık. Aynı acıyı hepimiz çekiyoruz, neyi paylaşamıyoruz? Milletvekilleri terörist cenazesine gidiyorlar, gerine gerine, bir iftiharmış gibi.. Ayrımcılık değil mi bu sizce?” 

Eşini “derin bir operasyon”da kaybeden bu acılı kadına, BDP’nin “sevgi dolu” milletvekillerinden Ertuğrul Kürkçü’nün ne demesini beklersiniz?

Buyurun birlikte okuyalım: “Bunları dinlemek zorunda değiliz. Bunlar sorunun içerisinde yok!”

Yaaa. İşte böyle..

“Bizi dinleyin” diye yola çıkanlar.. Teröristlerin insanları öldürmemesi için kuşatılmalarını protesto edenler.. Eli kanlı katilleri kurtarmak için dağa çıkmaya kalkışanlar.. Eşini kaybetmiş, çocuğu ile hayata tutunmaya çalışan bir anneyi dinlemeye bile tahammül edemiyorlar..

“Bu insanın eşinin nasıl öldüğünü, hangi hesaplar için öldürüldüğünü, kimlerin buna alet olduğunu; gel, ortaya çıkar” diyen yok.

Sadece dinleyeceksin..

Ona bile tahammül edemiyorlar..

Sonra da, “Kürt hakları için mücadele veriyoruz” diyorlar.

Alın işte, “Ben Kürt-Türk ayrımı yapmıyorum” diyen bir insan.. Ne istiyorsunuz ondan ki, anlattıklarını bile dinlemek istemiyorsunuz? 

Şehit eşini dinlemek istemiyorsunuz da, eli silahlı teröristleri kurtarmak için, dağlara yürümeye kalkıyorsunuz..

21.12.2011 Yeni Akit