ÂSIM’IN NESLİ DİYORDUM YA NESİLMİŞ GERÇEK

Bir gençlik, bir gençlik, bir gençlik... Kim var diye seslenince sağına ve soluna bakınmadan fert fert “Ben varım!” cevabını verici, her ferdi “Benim olmadığım yerde kimse yoktur!” duygusuna sahip dava ahlâkını parıldatıcı bir gençlik...

Üstadın gençliğe hitabesinde en sevdiğim ve kendime düstur bellediğim bölümdür burası. Ben ki bir genç olarak içimde dağlar taşır, denizler yürütür, volkanlar patlatırım. Heyecanın da en dirisi bendedir, celalin de en yüklüsü bedenimdedir.

Ben dedimse anla ki temsiliyim tüm gençliğin. İçimde bir çocuğun, gençliğe erme hevesi kadar gençlik iştiyakı; bir yetişkinin “Ah yine genç olsam!” dediği kadar gençlik sevdası vardır. Her şeyden öte de bilirim ki bu heyecanımı mekâna ve zamana emanet etmeyip “Mekân ve zaman bana emanettir.” dedikçe her yaşta ve her mekânda en genç ben olacağım.

Genç; Farsça’da “Hazine” anlamına gelir. Hazine; kıymeti ziyadesiyle olandır, ulaşılmak istenendir, en gizli yerlere gömülendir, çıkarılmayı bekleyendir, aranandır, paylaşılamayandır, arzu edilendir, sevilendir. Manamız kadar zâtımız da hazinedir bizim. Bir gençlik heyecanı diriltmeliyiz sadrımızda. Sadrımızda dirilsin ki o dirilik, her bir zerremize, hücremize ve dahi azalarımıza ışık hızıyla yayılsın. İçerden gençliğini dirilten evvela ölü gibi duran ruhunu diriltir; ruhunu dirilten de diriltmek için gerekli heyecana vasıl olmuştur.

Devamı: https://www.dunyabizim.com/mercek-alti/simin-nesli-diyordum-ya-nesilmis-gercek-h43030.html