AZİZ ÜSTEL'DEN: HOCALI’NIN ORTA YERİ MEZARLIK

Kar yağdı tane tane, ak ak Kanla yıkanmış çayırlara düştü salına salına

Sen hiç kızıla boyanmış kan gördün mü kardeş!

Celile üç aylık hamile, Gülmire’yse daha üç yaşındaydı.

Celile sürekli gülümsüyor, Gülmire’nin dudaklarından kahkahası eksik olmuyordu...

“Aylardan Şubat, günlerden yirmi beş” diye mırıldandı Celile,  gözleri gökyüzünde buz buz parlayan aya takılmış. Gülmire’yse camdan dışarı bakıyor, “gel, gel, gel” yapıyordu aydedeye.

Celile Ağustos’da doğuracaktı ikinci bebesini; ilki oğlandı, düz duvara tırmanırdı ki görsen şaşardın. Celile dur durak bilmez oğlunun peşisıra koşar dururdu bütün gün. Gülmire’yse bebeğine agucuk yapar, bahçede koşuşturur,komşunun oğluyla elim sende oynardı.  Anası mutfak penceresinden”koşma kurban  olduğum...düşeceksin...bak bak düştün işte....”Sonra fırlar, bebesini kucağına alır koklar, öperdi...”oooh misler gibi süt kokuyorsun bebeğim...”

Yazının devamı için: http://haber.stargazete.com/yazar/hocalinin-orta-yeri-mezarlik/yazi-850770