BERİL DEDEOĞLU'DAN:YÜZÜMÜZ SİMSİYAH

Ne yazık ki toplumlar acılar karşısında birleşiyor, sevinçler karşısında değil. Soma’da yüzlerce kişinin evine ateş düşerken, bizlerin de yüreği dağlanıyor. 1090 lira aylık alan bir işçinin yaşamını nasıl kaybettiğini, ailesinin neler hissettiğini düşünüyoruz.

Dünya’nın her yerinden başsağlığı mesajları geliyor. İsrail’den Yunanistan’a, ABD’den Rusya’ya kadar çok sayıda devlet yardım teklifinde bulunuyor. Almanya’da kömür işçilerinin kurduğu bir spor kulübü, yardım kampanyası başlatıyor. Haitili bir profesör, hiç tanımadığım halde, bana mesaj gönderip yapabileceği bir şey olup olmadığını soruyor.

Bizim kendimiz için yapamadıklarımız bir tarafta dururken, bu tür bir ilgiyle karşılaşmak içimizi ne kadar rahatlatabilir ki?

İş kazalarında sık sık ancak az sayıda işçi hayatını kaybettiğinden, iç ve dış kamuoyunun dikkatinin yoğunlaşmasına yol açmıyordu olanlar. Ne yazık ki, dehşete düşmemiz için ölü sayısının çok olması, yakın dönemin dünya rekorunun kırılması gerekiyormuş. Ne yazık ki, üst üste birikmiş bir dizi sorunun kapağının açılması için bu türden acıların yaşanması gerekiyormuş.

Bu vahim olay, bir dizi sorunun yeniden sorulmasına neden oldu. Taşeronluk sistemi, maden işletmeciliği, güvenlik sistemleri, işletmelerin çalışma yöntemleri, işçilerin bağlı oldukları sendikalar tek tek tartışmaya açıldı. Ele alınan her konu, bize sistem ve denetim konularının Türkiye’de sorunlu olduğunu bir kez daha gösterdi.