BURAK ÇAPAN, KENDİME DENK DÜŞTÜĞÜM GÜN

tüfek sesli bir sabah beliriyor göğsümde
sokakların çağrısı adıma çarpıp yokuşlara yaslanıyor
kalbimde biriken dünya işleri
biraz protesto, biraz da heves
geçiyorum yeşeren vardiyadan, tozuttuğum kapıdan
siperler, çarklar ve bozgun kokuyor ellerim
ellerim her şey kadar yenik ve güleç
ellerim herkes kadar hile
buna direniyorum.

oysa bir kenti dürtüp irkiltecek yaşımda
ağzımda parlayan mermi, alnımda bulduğum şiddet
ne acı aramadan bir uzakta bulmuştum kendimi
kendimden kayb ve kendime mecnun bir uykuda
fakat soluksuz bir kavşaktı yürüdüğüm hayat
adıma yakışacak reklam
adıma ilişecek bir ıslık arıyordum
atların boynuna benzer cilveli ölümlerdi üşüştüğüm.

gittikçe kendime benziyorum.

Varlık, 1349.sayı
Burak Çapan
İZDİHAM