BURSA'NIN DAR SOKAKLARININ BİR HİKAYESİ VAR

Gitmek istiyorum desek avam duracak. Gizliden dua ve niyet, belki de bir yol şarkısı biletimiz olacak. Vaktin kaç olduğuna bakmadan düşeceğiz yola. Bir Bursa güzellemesi daha yaptık. Hangi sokağından tutup yürüdük, yazmaya çalıştık.

Çağıran var ki giden var

Terminalin yoğunluğunu ardımda bırakarak ikindiye yakın bir vakitte şehre varıyorum. Önce dağ selamlıyor beni. 'Sizi gördüğüme sevindim' deyip adeta musafahalaşıyoruz. Yüksek binaların bir gün bu selamlaşmayı da yok edeceğini düşünmek üzüyor. Timurtaş Paşa durağında inipTophane’ye çıkıyorum. Oradan -adet üzre- Üftâde hazretlerine doğru yürüyorum. Kavaklı caddesi üzerinde bulunan Haraççıoğlu Medresesi’ne giriyorum. Cizyedarzade Hüseyin Ağa tarafından zaviye olarak yaptırılan ve sonrasında medrese olarak faaliyet gösteren yapı yakın zamanda restore edilmiş. Şimdi ise sosyal tesis olarak kullanılıyor. Huzuru ve sessizliği bozduğu için bu mekânların sosyal tesis yapılmasına tahammül edemiyorum ne yazık ki. Çıkarken haziredeki kabirlere Fatiha bırakıyorum. Üzerine düşen nar ağacının dalı ve rengârenk çiçekleriyle bana Beyhude Ömrüm'ün son sahnesini çağrıştırıyor burası: 'Öldüm ve bir bahçeye gömüldüm.'

Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/18068/bursanin-dar-sokaklarinin-bir-hikayesi-var.html