C. YAKUP ŞİMŞEK: TDK’NIN ÎMÂNI

Yâni bu TDK'ya mı ağlasam yoksa Türkçeye karalar mı bağlasam, bilemiyorum. 

TDK, diğer sahneleri gibi "îman" sahasını da ırgat pazarına döndürmüş, âşikâr... 

Kendisi dilde siyahkâr, dinde günahkâr... 

*** 

TDK 1930’larda Türkçeyi "îmân"sız bırakmaya teşebbüs etti.

1935'te çıkardığı "Osmanlıcadan Türkçeye Cep Kılavuzu" ile 1942'de bastırdığı "Felsefe ve Gramer Terimleri" adlı rehber (!) kitaplarına bakarsak şunu görüyoruz: TDK "îmân-emniyet-îtimad" kelimelerini terk edip üçünün yerine yalnızca "inan" dememizi; “akîde-îtikad"ımızı bırakıp tek "inanç"a sarılmamızı istemiş... 

1930'lardan bugüne değişen pek bir şey yok, anlaşılan... 

Çünkü bugünkü TDK'nın "Güncel Türkçe Sözlük"ü de "îman" kelimesini "İnanç; güçlü inanç, inan" şeklinde es geçip asıl îzâhâtını "inanç" ve "inan" maddelerine saklamış. 

Bu da demek oluyor ki TDK için bugün bile "îman" değil "inanç-inan" kelimeleri önde geliyor... 

*** 

Ne fark eder, "îman" olmuş, "inanç-inan" olmuş, ikisi de aynı şey değil mi, diyebilirsiniz. 

Hayır, katiyen... 

Devamı: https://www.yeniakit.com.tr/yazarlar/c-yakup-simsek/tdknin-%C3%8Emani-25962.html