CİHAN AKTAŞ'TAN: MAHALLE, MAHREMİYET VE MEDYA

I- Bu ayın başlarında hafta Başbakan Erdoğan’ın öğrenci evleri üzerine yaptığı açıklamalar, mahremiyet olgusunu bir kez daha gündemimize taşıdı. “Devlet özel alana nereye kadar nüfuz edebilir?” sorusu kuşkusuz her şeyden önce devlet (ve medya) karşısında korunmasız bireyin saygınlığını ve haysiyetini gözeten bir mahremiyet kavrayışını hesaba katan bir cevaba ihtiyaç duyuyor.

Mahremiyet,  Uğur Tanyeli’nin “İstanbul’da Mekan Mahremiyetinin İhlali ve Teşhiri” kitabında yer alan bir ifadeyle gündelik hayatın ne kadarının kimlere açık, kimlere de kapalı olarak yaşanacağı, nasıl açık tutulacağı ve nasıl kapalı kılınacağı gibi hayati sorunları tanımlar.

Bu konuda ne kadar konuşulsa az. Devletin öğrenci yurtlarını kontrolü, zaten devletle yurda başvuran öğrenci arasında uzlaşımsal bir disiplin içeriği varsayıyor olması bakımından anlaşılabilir. Ancak öğrenci evi kontrolü, ihbarcı zihniyeti harekete geçireceği için çok sakıncalı. Tartışmalar bana İran’da bulunduğum yıllarda tanık olduğum  konu komşu ihbarıyla gerçekleşen ev partilerine yönelik baskınlara ilişkin şayiaları hatırlattı. Hane içlerine uzanan kontroller yanlış anlamalar barındırdığı ve geride acıklı (utanç yayan) izler bıraktığı için konu komşuyu birbirine düşürüyor. Hatta, ihbar ve kontrole dayalı bir mahalle yerleşiminin modernist bireyciliğe direnebilmiş bir mahalle ruhunu büyük zarar verdiği söylenebilir. Kapını çalan, sofrana oturan komşun aslında kim, bilemez oluyorsun.

Yazının devamı için: http://www.dunyabulteni.net/?aType=yazarHaber&ArticleID=19391