CİMRİLİK VE İSRAF YA DA HAFIZ VE TİMURLENK

Ruhun iki ucunda yer alan cimrilik ve israf, insanoğlu için birer handikaptırlar. Zamanın akan nehrinden yaşantımıza yansıyan ve bereketin önüne set çekmekle oluşan cimriliğe karşılık, eldeki ve avuçtaki nimeti hesapsızca savuran israf arasında hiçbir fark yoktur. Cimrilik, ruhun kokuşması, israf ise, bataklığa dönüşmesidir.

Cimrilik, Allah tarafından kendisine verilen onca nimeti görmeyerek sanki bir daha kendisine bir şey verilmeyecekmişçesine elindekine yapışıp kalmadır. Eşyayı, ruhunun yerine koymuş ve eşyaya ruhunu satmıştır cimri olan insan… İdealist kişi, bu iki ruh halinden Tanrı’ya sığınmalıdır her zaman…

Günümüzde, cimriliğin, yani bu kötü ahlakın masum veya hafif görülmesinin asıl sebebi ise “cimri” tarifinin neleri içine aldığını bilmemekle alakalı… İnsanlara sorsanız “Cimri kimdir?” Diye, size “Elinde imkânı olduğu halde ihtiyacını görmeyen, kendisinden talep edileni saklayan, pinti” cevabıyla karşı karşıya gelirsiniz genellikle… Evet… İmkânı ve fırsatı varken hayır ve güzellik yapmayan herkes az veya çok cimridir.