ÇOCUKLUĞUMUN RAMAZANLARI

Şimdi ne kadınlar, ne uzun saçlı kızlar/ Ne o beyaz tülbentli gelinlerden eser var. / Duymuyorum yüzümde sıcak nefeslerini / Alıp götürdü artık serin bir/rüzgâr/ Buhurdanlarla beraber o ezan seslerini/ Çıkıp gitsem diyorum şimdi bir gece / Hiç kimse bilmese yerimi. / Ne olur yaşasam şöyle gönlümce/ Yeni baştan çocukluk günlerimi /

Yazar: Yavuz Bülent Bakiler

Ah Ramazan günlerinde gördüğüm sevgi
Büyük bir huzurla başlayan sabah.
Sonra durup durup tekrarladığım
Çocuksu çocuksu bismillâh

Bakardım her sabah kadınlar, kızlar
Bütün konu-komşu bizde.
Ve beyaz tülbentli ince bir kadın
Kur’an okuyor evimizde.

Beyaz papatyalar gibi beyaz tülbentli gelinler
İlahiler okurlardı sonra derinden
Bir bulut geçerdi nemli, ıpıslak
Gelinlerin sürmeli gözlerinden…

Uhrevi bir alemde başlardı nakış nakış
Bütün yüzlerdeki nurdan.
Ve tüter dururdu dualarla yakılmış
O derin sofralarda buhurdan…

Büyürdü her akşam minarelerle beraber
Mavi göklerdeki varlık.
Kulaklarım okunacak ezan sesinde
Ceplerimde çeşit çeşit iftarlık.

Halbuki ben o zamanlar –çocukluk bu ya-
Tutup herkesten gizli
Bozardım orucumu bir bardak suya
Ama kimseler bilmezdi.

Şimdi ne kadınlar, ne uzun saçlı kızlar
Ne o beyaz tülbentli gelinlerden eser var.
Duymuyorum yüzümde sıcak nefeslerini
Alıp götürdü artık serin bir rüzgâr
Buhurdanlarla beraber o ezan seslerini

Çıkıp gitsem diyorum şimdi bir gece
Hiç kimse bilmese yerimi.
Ne olur yaşasam şöyle gönlümce
Yeni baştan çocukluk günlerimi

Yavuz Bülent Bakiler (Sivas, 1936-)

Kaynak: https://www.insaniyet.net/cocuklugumun-ramazanlari/