D.MEHMET DOĞAN PORTRESİ

portre / fahri tuna

d. mehmet doğan

kalemin yakıştığı adam

Bay tefekkür.

Bay Türkçe.

Bir tevazu ve edep abidesi.

Haza düşünür, haza yazar.

Düşünce hayatına “Batılılaşma İhanet” ile girdi (1975). Geçen otuz beş yılda sayıları otuz beşi aşan eserler verdi; sonuncusu da “Türkiye- Türkistan: Türk Kimliğinin Coğrafyaları”.

Yakasız gömleği ve kravatsızlığın Türkiye temsilcisi. “Yakasız gömleği”, Moderniteye ve Cemil Meriç’in “idrakimize giydirilmiş deli gömlekleri” dediği ideolojilere karşı kalkan ve sığınak olarak kullanıyor.

Çağdaş bir bibliyograf: Lugatımızdaki her bir ibâre için yarım saat konuşabilir; zaten 1.829 sayfalık “Büyük Türkçe Sözlük”ün de yazarı.

Yaşayan “Âkif”. Hem “Âkif” hem “Asım”. Zaten ırk yıldır “Âkif”e sahip çıkan tek oluşum, o ve arkadaşlarıdır demek yanlış olmaz; “Taceddin Dergâhı”nı yaşatanlar da o ve arkadaşlarıdır.

Tıpkı gönüldaşı “Âkif” gibi o da “Müslüman” ve “Türk” kavramlarının “mündemiç”i yani “bulamaç”ıdır; öyle doğdu, öyle büyüdü, öyle de yaşıyor! Medeniyetimizin yüz milyonlarca Mehmet’inden birisidir o. Fark edilsin arzusuyla isminin önüne “D.”yi ekledi sadece.

Ankara’da (1947) doğdu, Ankara’da büyüdü, Ankara’da yaşıyor; “gerçek Ankaralı” yani… “Ankara’dan bir şey çıkmaz” hükmünü de kaldırıp çöp sepetine atan adam.

1978’de aralarında Beşir ayvazoğlu ve Yavuz Bülent Bakiler’in de bulunduğu on üç arkadaşıyla birlikte kurduğu Türkiye Yazarlar Birliği’ni, otuz ç yıldır sabır ve metanetle ilmik ilmik örerek bugün 1.200’ü aşkın yazarla ülkenin en saygın ve güçlü yazar örgütü haline o getirdi.

Dostluk ve arkadaşlık timsalidir; seksen bir ilde sekiz yüz on, hatta sekiz bin yüz gönül dostu mevcuttur; seksen bir ilde ”hükümet kadar” bir iktidar sahibidir ama göstermez; görünmeyen bir iktidarın sahibidir yani.

İktidarlara hep bir “mesafeli” durdu.; RTÜK üyeliği dahil: “Ne büsbütün içinde oldu” iktidarın, “ne de büsbütün dışında”; “doğrularını” söyledi, “doğrularını” anlattı, “doğrularını” yazdı durdu.

Bugün “Ankara”dan tek bir “yazar” getirin deseler o gelir akla, bugün “Ankara”dan tek bir “Türk” getirin deseler o gelir akla, bugün “Ankara”dan tek bir “Osmanlı” getirin deseler o gelir akla, bugün “Ankara”dan tek bir “muhalif” getirin deseler o gelir akla; çünkü iliklerine kadar “Müslüman” iliklerine kadar “Türk” iliklerine kadar “yazar” iliklerine kadar “muhalif”tir.

Muhalif. Milli muhalif. Edepli milli muhalif; muhalefetiyle zenginleştiren adam.

Kırk yıldır iki şeyi hep “onuru bildi, “onur”u tuttu, “alamet-i farikası” saydı: “Kalemini” ve “yakasız gömleğini”.

Ciddiyet timsali gibi duran simasının arka yüzünde zengin bir mizah portföyü gizlidir: “Koreliler biz Türkleri çok sevdiklerinden “dayıları” gördüklerini söylerler, dünya çapında bir otomobil yaptıkları zaman bu dostluğun nişanesi olarak “Türk dayılarımız” anlamında “Hundai” markasını uygun görerek dostluğu ebedileştirmişlerdir” diyecek kadar…

Anadolu’nun, medeniyetimizin keşfedilmemiş değerlerinin meftunudur; Taraklılı yalaza ustası Ahi Naci İşsever yüz elli Cem Yılmaz edebilir meselâ onun kantarında.

Dengenin, dengelerin adamıdır da.

Daima “birlik”ten, daime “dirlik”ten, daima “düzenlikten” yanadır; kurduğu kuruluşların adlarından da belli değil mi? “Yazarlar Birliği”, “Birlik Yayınları”, “Birlik Medya” vs. vs..

“Olaylar”ın, “sebepler”in künhüne vâkıf ender fanilerdendir.

D. Mehmet Doğan.

Ankara’nın yüz akı.

Yalnız Ankara’nın değil, Anadolu’nun.

Yazı dünyasının da.

Kalemin yakıştığı adam.