DİN GAYRETİ VE VATAN MUHABBETİ VARDI PADİŞAHLARDA

Kaynak önemlidir. Bir bilgi verilecekse ve bu bilgi gün yüzüne çıkıp büyük kitlelerle buluşacaksa söylenen her sözün toplum nazarında çok önemli bir yeri vardır. Sağlam kaynaklara dayanarak ortaya konan fikirler, sağlıklı bir fikri altyapının oluşmasında son derece önemlidir.

Özellikle günümüzde hazıra konmak gibi bir algı toplumun büyük bir kesimini etkisi altına aldı. Araştırmak yerine, duymak, izlemek üzerine kurulu bir dünyanın ardına düşülmeye başlandı. Özellikle diziler, bu konuda yanlış algıların oluşmasında birinci sırayı alıyor. Tarihi konuları işleyen dizilerde çok izlenme derdine düşen yapımcılar, birçok tarihi şahsiyeti olduğundan farklı göstererek büyük bir yanlışa da kaynaklık etmiş oluyorlar.

Ahmed Refik, ömrünü tarihe adamış bir eğitimci. 1937’de 57 yaşında ölünce ardında 116 eser bırakmış, tarihi sevdiren adam olarak tanınmış önemli bir şahsiyet. Tarihe meraklı olan kişilerin, dizilerden önce, Ahmed Refik gibi “Tarihi en doğru olarak yazmaya çalışıyorum. Vicdanım rahat etmezse tek satır yazmam.” diyen duyarlı kişilerden tarihlerini öğrenmeleri gerekmektedir.

Osmanlı’nın büyümesi din gayretiyle oldu

Ahmed Refik’in Padişahlarımızda Din Gayreti ve Vatan Muhabbeti adlı kitabı padişahların dine ve vatana karşı tutumlarını anlatan bir eseri. Kitabın mukaddimesinde neden bu kitabı yazdığını anlatıyor Ahmed Refik.

Anadolu’nun küçük bir köşesinde kurulan bir devletin büyüyüp orduları, ülkeleri idare eder bir duruma gelmesini padişahlardaki vatan ve din muhabbetine bağlıyor Ahmed Refik. “Din sevgisi olanda vatan sevgisi olur, böylelikle dinine de vatanına da sahip çıkar yönetici” diyor.

Devamı: http://www.dunyabizim.com/Manset/23060/din-gayreti-ve-vatan-muhabbeti-vardi-padisahlarda.html