DÜNDEN BUGÜNE TÜRKİYE’DE MİNİBÜS VE DOLMUŞLAR

— Aksaray, Aksrayyyyy.
— Kartaaal, Pendik, dolunca kalkar, Kartaaal, Ziverbey’den Kartal.
— Bir tane Göztepe benzinlik alır mısın kaptan.
— Evet, ücretini gönderemeyenler, para üstü bekleyenler?
— Şoför Bey, Ayşe Kadın’dan geçer mi?
— Müsait bir yerde inecek var.

Bir dolmuş yolculuğuna ne çok şey sığabilir. Kamu ulaşım politikalarından, kentleşme biçimlerine, marjinal sektör insanlarından hemşerilik ağlarına, yolcu sosyolojisinden, lümpen diline, az gelişmişlik ve kitsch’ten yerel yaratıcılık ve inovasyon süreçlerine, trafik probleminden taciz riski ve bireysel güvenliğe, hız ve esneklikten kural tanımazlığa, tıklım tıklım bir yolculuk deneyiminden dolmuştan inme anının dayanılmaz hafifliğine kadar problem ile çözümün iç içe geçmişliğine dair bilumum mesele aklımızdan geçiverir bir dolmuş yolculuğu esnasında. Ama biliriz ki dolmuşla da olmaz, dolmuşsuz da. Peki tüm bu büyük meselelerin hem sebeplerinden biri hem de sonucu olan bu dolmuş ne menem bir araçtır? Kim nasıl tasarlamış, nasıl yapmıştır bu araçları? Başka bir ifadeyle, bu araçlar bizim modernist ve hayli nezih tasarım aklımız ile bir noktada buluşuyor olabilir mi?

Hadi, bir dolmuş yolculuğuna çıkalım da şu tasarım sorusuna bir yanıt arayalım… Bir zaman yolculuğu olsun bu, Alibeyköy’de Çiçek Abbas durağından da geçsin.

Devamı: https://www.izdiham.com/dunden-bugune-turkiyede-minibus-dolmuslar/