EL-MEVAKIF ÜZERİNE BİR DENEME

Kalp atışlarının göz kırpışları kadar muamma olduğu yerde

İsimsiz, öylesine isimsiz ki tüm isimlerin hiyeroglifine dönüşen bir katre billur mürekkep, çöldeki şafak, elifbanın kıvılcım çemberi: Abdülcebbar en-Nifferi. Kendisine ait bilgi yok denecek kadar az, ne bir tarikat, ne bir mürit ne bir şeyh yürüdüğü yolun ufuk çizgisinde. "Mevakıf'' kitabının yazarı. Kitap duraklardan (77 durak) ve şehadet anlatılarından oluşuyor, seyr-i süluk boyunca, duraklarda ''durduruluyor'' en-Nifferi, bu kısım önemli çünkü durmak, hiçbir yerdedir; durdurulmak ise her yerde. Hiçliğe şehadet ise, sadece hiçlikte vuku bulur. Durduran, Allah'ın kendisidir. Böylece hiçbir şey durmaz, duran, durdurulamaz. Şehadet, paradoksların paradoksuna şehadettir, paradoksun şehadeti hüvel baki.

Vakfe, el-mevakıf kitabının etrafında döndüğü temel düsturdur, tasavvufi anlamı bakımından yolcunun bir mertebeden bir başka mertebeye geçişi esnasındaki alaca aydınlık bölgeyi simgeler, alaca aydınlıktır çünkü Allah'ın sonsuz ışığının gölgesi tarafından kuşatılmıştır, "haram'' kılınmıştır. Işık ve gölge, doruk ve uçurum arasındaki analojinin merkez noktasıdır vakfe. Dogmanın namzetidir. Mühr-ü Yusuf'tur, Kıyametin yosun tutmuş kuyusudur. Gitmekte olanın yakınlığıdır, geldikçe uzaklaşan turkuaz pembe bir şayaktır. Bu hasletten mürekkep, en-nifferi'nin konumu düşünülürse, ona atfedilebilecek en uygun sıfatın "ricalü'l gayb'' olduğu görülür. Gizi kendisine- kendisi gizine tanık olandır.

Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/el-mevakif-uzerine-bir-deneme-k5935.html