ELİF BURÇAK, AH MÜZEYYEN VAH MÜZEYYEN

Altmışıma merdiven dayadım şimdi. Buruşuk ellerim, boncuklu miyop gözlüğüm, varislerim, beyazlayan saçlarım -hiçbir zaman boyatmaya yeltenmedim- ve birazda titreyen ellerimle emekli tarih öğretmeni, mahallelinin huysuz bilgesi, kahverengi aşığı Müzeyyen Alakuş. Kendimi ilk defa kağıda dökmemden ötürü acemiliğimi maruz görün. Öğretmen olmama rağmen kendime kağıt üzerinden hiç bakmamıştım. Emekliliğimin ilk aylarında fırsat bulabildim ancak. Belki de fırsattan ziyade ihtiyacım olduğu için yazıyorum. Emin değilim. Yazmak iyi gelir demişti çok sevdiğim bir yazar bende iyi gelsin diye yazıyorum. İyi gelinmesine en ihtiyacım olduğu dönemindeyim hayatımın. Kalbimdeki yorgunluğu insanlara değil bir kağıda anlatmam gerekiyor sanırım. İnsandan fayda yok insana, anladım.

Emekliliğimin ilk yıllarında olmam sebebiyle yorgunluğumu tam anlamıyla atabilmiş değilim. Ama öğrencilerimin sesini, acılarını, sevinçlerini duymayı da özledim. Üzerimdeki ruh yorgunluğunu atabilmenin tek yolu okuldan ayrılmaktı. Mecbur kaldım efendim. Zorla değil ya. (!)

Emekli olduğumdan beri çok şey yaptığım söylenemez aslında. Yan gelip yatmak oldu işim. Yıllarca çalışmışım sefasını sürüyorum. Bunu söylemekten de gocunmuyorum. Yalnızca hoşuma gidecek şeyler yapıyorum. Çok sevmemden ötürü sanırım- mutfakla haşır neşir olmaya başladım. Bir kadına göre geç kalınmış bir müessese. Ama öğretmenlikle mutfak aynı anda yürümüyor. Evet efendim evet üşenmiş de olabilirim. Ama ben üşendim ben yapmadım. Kime ne? Ancak şimdi fırsat bulabildim ne var bunda? Akşam eve geldikten sonra imam bayıldı yapacak halim yoktu ya. Hiç! Yemek yapmayı öğrenmemden kârlı çıkan tek insan ben oldum. Kimse yemese de kendim yaptığım bir şeyin tadını çıkarmak güzel, bilen bilir. Yemeğin yanında değişik reçeller yapmayı da öğrendim. Neden bilmiyorum ama reçel yapmak hayatım boyunca naif gelmiştir bana. Sonbahar yaklaşır ve tipik Türk kadınlarının içinde istemsizce bir reçel yapma telaşı.. Çilek, kayısı, üzüm, elma.. Neresi naif diyenler de vardır ama bence bu şekilde.

Devamı: https://www.izdiham.com/elif-burcak-ah-muzeyyen-vah-muzeyyen/