EVE DÖN, ASLINA DÖN, ALLAH’A DÖN!

İnsan kadar değil, bireyin kendisi kadardır ufku. Zira insan tek türü olmayan bir varlık cinsidir. Kur’an-ı Kerim nazil oluşu itibarıyla kıyamete kadar tüm zaman ve mekânlardaki insanlara hitap ederken insanlara mahsus anlık değişkenlere, kulluk açısından ilerleyiş ve gerileyişlerine, ufuklarına uygun çağrılarda bulunur, mükâfatlar vadeder. Tüm insanlık için bu vaatlere kavuşmanın yegâne şartı tövbedir. Mümin için de mi? Aslında en çok mümin için…

Tövbe Suresi’ni tanıyalım

Tövbe Suresi Medine’de nazil olan surelerdendir; tamamı Medine’de nazil olan son suredir. Mushaf tertibinde dokuzuncu sure olup 129 ayettir. İsmini, kavram olarak “Tövbe”nin zikrolunduğu 104. ya da Tebük Savaşı’na mazeretsiz olarak katılmayan Sahabiler hakkında Allah’ın kullarının tövbesini kabul edeceğini müjdelediği 117, 118. ayetlerden aldığı nakledilmiştir.

Kur’an-ı Kerim’de besmelesiz başlayan tek suredir. Bunun sebebi olarak, Enfal Suresi’nin devamı olması ya da daha fazla tercih edilen görüşe göre müşriklere ültimatom içeren bir hitapla başlaması zikredilebilir. Efendimizin  nazil olan ayetlerin surelerdeki yerlerinin belirlenmesi ve surelerin yerleştirilmesi tatbikinde, Tövbe Suresi’nin Enfal’den sonra kaydedilmesini emrettiği, fakat Besmele yazılmasından söz etmediği nakledilmiştir. Tövbe Suresi’nin Efendimize  verilen ve Tevrat’ın muhtevasının tamamına denk gelen yedi sureden (Seb’-i tıvâl) biri olduğu haber verilmiştir.1

Devamı: https://www.dunyabizim.com/hikmet/eve-don-aslina-don-allaha-don-h44172.html