EVRENSEL ŞİİR

Lise ikinci sınıfa başlayacak torunum sordu: “Dede, en çok sevdiğin yazar kim?”

13 Eylül 2021 Pazartesi 11:18

Bir yandan “Zor soru” derken öte yandan içimden vereceğim cevabı tartıyor, tartışıyorum: “Dostoyevski desem mi?” Ve fakat birden içimde bir şey parlayıveriyor ve şuna benzer cümleler kuruyorum:

– En sevdiğim yazar Sezai Karakoç! Hem yazılarını çok severim hem şiirlerini. Onun bir şiiri var: Anneler ve Çocuklar. Küçücük, kısacık bir şiir. Topu topu üç dörtlük. Fakat o kadar güzel, o kadar etkileyici, o kadar çarpıcı ki… Bu şiir, dünyanın hangi diline çevrilirse çevrilsin, gücünden ve değerinden bir şey eksilmez. Belki altmış yıl olmuştur yazılalı. Altı yüzyıl önce de yazılıp okunabilirdi, altı yüzyıl sonra da okunabilir. Bak, o şiiri okuyayım sana:

Anneler ve Çocuklar

Anne ölünce çocuk

Bahçenin en yalnız köşesinde

Elinde siyah bir çubuk

Ağzında küçük bir leke

Çocuk ölünce güneş

Simsiyah görünür gözüne

Elinde bir ip nereye

Bilmez bağlayacağını anne

Kaçar herkesten

Durmaz bir yerde

Anne ölünce çocuk

Çocuk ölünce anne

Torunum şiiri dikkatle dinledi. Öyle ilgiyle ve kendini vererek dinledi ki şiiri ikinci kez okumak ihtiyacını hissettim ve okudum. Beğendiği ve etkilendiği belliydi.

Devamı: https://www.insaniyet.net/evrensel-siir/

Yorumlar

UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.

Geri
Ana Sayfa
Normal Görünüm