FAİK ÖCAL: MONTAİGNE’İN AYNASI

İnsan kendini kendinden kurtarabilirmiş ya da insan kendi kaybedişinin yegane sebebi olurmuş. Başkaları sadece gölgelik bir hengame. Ben hayatımın kapısını sana açtığım için sen içeriye girebilirsin. Sende kendimi gördüm ve kapıyı açtım. Seni tanıdıkça her insanın ayrı bir gerçeği, ayrı bir hayatı, ayrı bir yolculuğu olduğunu anladım, mesafelere geldim. Montaigne'in aynasında sadece mesafeler görüyorum. İçeride ve dışarıda mutlaka mesafe olmalı. Mesafe her kesi ve her şeyi yaratılış gerçeği üzerinde tutar. Mesafeler giderse insan da gider. Gerçek dostluk iki ruhun birbiriyle kaynaşmasıdır. Gerçek dostlukta beden ve doğa sınırlanmalıdır, sıfırlanmalıdır. Lakin böyle dostluklar pek nadirdir. Aristoteles hükmü vermiştir: Ey dostlarım! Dünyada dostluk yoktur. Ruh dostunu bulanlar dünyanın en bahtiyar, ne talihli insanlarıdır.

Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/montaignein-aynasi-k6467.html