FAİK ÖCAL: TAGORE’UN GORA’SINA GÖRE AŞK VE ÖZGÜRLÜK

Ganj'a okuyorum aşk ve özgürlük şarkılarımı. Kökü dışarıda olan bir yabancıyım. Haritalarda olmayan, adressiz olan bir dıştalık. Düşüyorum kalkıyorum, kendimi hep aynı yerde buluyorum. Ruhum kastlar arasında eziliyor. Bir aşk gelecek kapımı çalacak. Bir aşk Suşarita'ya benzeyecek. Binoy sen bilirsin aşk ve özgürlüğü, iki ayrı dünyanın birbirini tamamlamasını.

Kalküta'nın sonbahar yağmurlarını sevdim. Kalküta'nın sonbahar yağmurlarının altında kalbim, vatanım ve aşkım için daha mahzundur, daha yakındır. Tam da böylesi demlerde Hindistan eski bir ağrıdır, nerede olduğunu bilmediğim köklerimin uzağında.

Dışarıda İngiliz rüzgârları, içeride Hint toprakları ruhumu sıkıştırıyordur. "Suşarita" diyorum, "beni tut, onlara bırakma. Ne olursun!" Beni ne İngiliz rüzgârları tutsun ne Hint toprağı bulsun ne de Ganj kutsasın. Beni sen tut Suşarita. Sen tut ve unut. Sen tut ve ebedi kıl. Sen tut ve götür sınırların, kastların olmadığı diyarlara.

Ben yoruldum başkalarının gölgesinde hakikati aramaktan. Biliyorum hep hakikat vardı, aşk ve özgürlük şarkıları ruhuma okunmuştur ezelden. İflah olmaz bir muhaliftim, bütün sembollerin ve işaretlerin ötesinde. Sadece kendi yolumu bulmak için yaşıyordum. Yaşamak, bir başına acı çekmek. Yaşamak, insanlaşamamak. Yaşamak, yokluğa yazılmak.

Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/tagoreun-gorasina-gore-ask-ve-ozgurluk-k5898.html