FATMA GÜNEYİN: SEN YAŞAMALISIN

Sabaha karşı uyan da gel kardeşim
Her yanı dikenli, karanlık uykulardan…
Gel seyredelim gözümüzün nuru şehrimizi
Seyredelim yıkık dökük evler ardından
Sus kardeşim, konuşup da yorma kendini,
Sus ve ağlayalım sessizceAğlayalım kalbimiz parçalanırcasına
Ruhumuz depremlere uğrarcasına…
Üşüdün mü kardeşim, gel paylaşalım
İnce, yamalı bir battaniyeyi…
Gözyaşlarımızla onu ıslatalım
Kurumuş ekmeğimizi onunla yumuşatalım
Sonra hüznümüze katık yapalım.
Hatırlar mısın kardeşim
Sabaha karşı güneş doğarken
Şehrimizde kuşlar öterdi,
Dalga sesleri nakışlar örerdi,
Kuşların muhteşem zikirlerinden.
Kapatma kulaklarını kardeşim, ne olur kapatma!
Kim bilir bu inlemeler, bu ağlamalar, bu haykırışlar
Hangi enkazdan, hangi çadırdan,
Hangi demir parmaklık ardından gelir…
Kapatma kulaklarını, dinle sonuna kadar
Bu acı sesler şehadetimizin müjdecisidir
Bu kan kokan iniltiler Cennet habercileridir.
Eteklerini toplama kardeşim
Bırak kan bulaşsın, bırak enkazın tozu bulaşsın.
 

Devamı: https://www.insaniyet.net/sen-yasamalisin/