GÖKHAN ÖZCAN'DAN: GEÇİCİ GÖRME HALİ

Burada beş duyunuzun size sağladıklarıyla sınırlı her şey... Teknolojik oyuncaklarınız da elinizden alındığında bu küçücük gezegeni genişletmek için geriye bir tek şey kalıyor: Hayal gücünüz! Hızın ve karmaşanın egemen olduğu dünyada kullanmaya pek de vakit bulamadığınız o sonsuz ülke... Kanatlarını tümden kaybetmemiş olanlar için uçmayı yeniden deneme fırsatı...

Çınar yaprakları bu yıl her zamankinden daha iri sanki... Güz o kadar farklı ve güzel desenler çizmiş, o kadar çarpıcı renklerle yapmış ki bunu, her birini tek tek fotoğraflamak istiyor insan. Ama hayır, burada sadece seyretmek lazım onları, tek tek, bununla yetinerek... Sonra kedilerin birbirlerine benzemezlikleriyle ilgilenmek bir süre... Parkta sırtını güneşe verip otururken gelip geçiyorlar bir bir önünüzden... Bir tür kedi resmigeçidi gibi... Uzakta bulutlar, tepedeki bir sıra ağacın üstünde öbeklenmiş laflıyorlar ayak üstü, birazdan dağılıp tepenin ardında kaybolacaklar belki de. Onlara dalıp gitmişken bir avuç sığırcık gelip geçiyor, uyandırıyorlar sizi. Birbirine karışarak bu toprağın kimyasını oluşturan ve başka yerde bulamayacağınız o müstesna koku... Kim bilir nereden, tatlı bir ezan sesi geliyor şimdi. Garip, hangi vakitte olduğunuzun farkındasınız. Kim olduğunuzun da...

Nerede olduğumu merak etmiş olmalısınız... Kırk yaşın altında hemen herkesin ittifakla sıkıcı bulduğu harika bir yerdeyim. İnternet bağlantısı kesilmeseydi belki ben de hiç farketmeyecektim.