HOCALI'DA YIKILDI OCAĞIMIZ, YÜZÜLDÜ DERİMİZ

“Velhasıl onlar vurdu biz büyüdük kardeşim” diye bir mısraı var Ece Ayhan’ın. Ortadoğu’yu, Orta Asya’yı, Uzak Asya’yı,Afrika’yı Kafkaslar’ı, Balkanlar’ı kısaca İslam Dünyası’nı düşündüğümüzde bu mısraı, “Velhasıl onlar katletti, dünya seyretti kardeşim” diye de okuyabiliriz. Evet, son yüzyıla damgasını vuran büyük sürgünler, kahreden acılar, yürek dağlayan katliamlar, soykırımlar Müslüman topraklarda. Topyekûn mazlumiyet, mağduriyet… Yüzümüzü nereye dönsek kandan ırmaklar, gözyaşından deryalar. Nereden bir rüzgâr esse kulaklarımıza keder fısıldar. Yıkılmış evlerin, tar u mar olmuş yurtların, kırılmış gönüllerin, toprağa düşmüş yiğitlerin kederi…

25-26 Şubat 1992’de Azerbaycan Hocalı’da yıkıldı ocağımız, yüzüldü derimiz, yandı yüreğimiz… Hocalı’daki katliamı seyretti modern dünya, hümanist dünya. Hocalı Katliamı… Kan Hocalı’da aktı. Hocalı’dan yüreğimize… Son dönemlerin en acımasız, en zalim sivil katliamı. Nitekim o katliamda komutanlık yapan ve şimdilerin Ermenistan Devlet Başkanı Sarkisyan: “Hocalı’dan önce, Azerbaycanlılar bizim şaka yaptığımızı sanıyorlardı. Ermenilerin sivil nüfusa karşı el kaldıramayacaklarını sanıyorlardı. Biz bunu kırmayı başardık, olay işte bu!” diyerek, sivilleri hedef alan bu vahşeti, yamyamlığı itiraf ediyordu.

Silahsız, masum, hiçbir stratejik oyunun içinde yer almayan mazlumlar doğrandı birer birer

Hocalı’da Ermenistan Ordusu ve Rus birlikleri kol kola, omuz omuza hunharlık ve barbarlık sınırlarının zorlandığı, insanoğlunun nasıl bir acımasız yaratığa dönüşebileceğinin bütün çıplaklığıyla görüldüğü bir katliam gerçekleştirdiler.Dağlık Karabağ Bölgesi’nde bulunan Hocalı’nın dünyayla iletişimi kesildi, bütün yollar tutuldu ve dünya zulüm tarihine kapkara bir sayfa daha eklendi. Ermeni askerleri ve Rusların336. Motorize Piyade Alayı,Hocalı’yı Azerilerden temizlemek için harekete geçtiler. Güya güvenli bir koridor açılmıştı ve bu koridordan sivil halkın şehri terk etmesi istenmişti. Öyle olmadı… Silahsız, masum, hiçbir stratejik oyunun içinde yer almayan mazlumlar doğrandı birer birer. Evet, silahsızdılar… Bölgeden çekilen Ruslar, Gorbaçov’un emriyle halkın elindeki bütün silahları hatta av tüfeklerini bile toplamışlardı. Yani katliama zemin hazırlanmıştı. Ermenilerin stratejik öneme haiz bir yeri ele geçirme amacıyla giriştikleri bu hareket insanlık vicdanında kara bir lekeye, bir soykırıma, bir intikam alma hastalığına dönüştü. Evet, güya Ermeniler, Türklerden intikam alıyordu. Hem de sivilleri katlederek… Genç, yaşlı, kadın, erkek, çocuk demeden resmi verilere göre 613 insan katledilir. Katledilenlerden 83’ü çocuk, 106’sı kadın, 7’si yaşlıdır. Resmi veriler bunlar olmasına rağmen katledilen insan sayısının 1300 olduğu iddia edilmekte. Katliam esnasında akılları zorlayan işkenceler yapılmış, cesetlerin çoğu yakılmış, hamile kadınların karnı deşilmiş, çocukların gözleri oyulmuş, burunları kesilmiş… Bunların yanında birçok insan evini barkını terk ederek kaçmak zorunda kalmış.

Katliama tanık olan bir gazeteci olan biteni şöyle yansıtıyor: “Dağlık Karabağ’ın Hocalı kentinin düşüşünü bir gün boyunca yaşadım. Görüntülerle belgeledim ve video çekimleriyle bir günde 1.300 Azerbaycan Türk’ünün Ermeni çetecilerce öldürülüşünü bütün dünyaya duyurdum. Hocalı Katliamı, anlatılamaz bir vahşetti. Azerbaycan yönetimi veCumhurbaşkanı Ayaz Muttalibov, olayı dört gün boyunca kamuoyundan gizlemeye çalıştılar. Bütün Azerbaycan şok olmuştu. Ermeni bıçaklarından, kurşunlarından kurtulmayı başaranlar; kadınlar, çocuklar, ihtiyarlar karlı dağlarda tipi altında Agdam’a gelmeyi başardıklarında çoğunun ayakları donmuştu. Bazılarının ayakları ise kangrenden dolayı kesilmişti. Ermeniler vahşetin her türlüsünü sanki ibret olsun, örnek olsun diye yapmışlardı. İhtiyar dedelerin, yaşlı anaların yüzleri jiletlerle doğranmış, genç kadınların göğüsleri peynir gibi kesilmiş, bebeklerin kafa derileri yüzülmüştü. Hocalı ile Agdam arasındaki 12 kilometrelik orman boyunca cesetler dizilmişti.”

Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/16110/hocalida-yikildi-ocagimiz-yuzuldu-derimiz.html