HÜSREV HATEMİ'DEN: HASAN ÂLİ YÜCEL’İN ŞİİRLERİ III

Hasan Âli Yücel’in, vefatına az kala yayınlanan aruz vezninde yazdığı dini şiirlerini, bazı arkadaşları yaşlılığın getirdiği bir ruh hâlinin ürünleri saymış, Tanpınar’da günlüğüne yazdığı bir not aracılığıyla öğrendiğimize göre pek başarılı bulmamışlardır. Hasan Âli Yücel’i fazla CHP’li bularak sevmeyen Müslüman okur yazarlar da bu şiirlerin   samimiyetine inanmadıklarından  iltifat etmemişlerdir.

Halbuki Dönen Ses kitabındaki şiirlere bakarsak Yücel,1919 ile 1933 arasında, mistik ve nefes tarzında yazılan şiir tarzını da benimsemiştir. Bir örnek olarak, Tokadizade Şekip Bey’e ithaf ettiği  “Nefes”i alalım: 

Toprak denizinde gezer dururuz
Tufandan korkmayan nâhudâlarız
Hilkatin sırrını sezer dururuz
Dildeki mânâya âşinalarız

Hâtifin gönülden duyulur sesi/
Kıyamete kalmaz, sorun, nefesi
Doğmaktan üstündür ölmek neşesi/
Mübtedi değiliz müntehâlarız

Yürür arkamızdan bâtıl da hak da
Birleşir geceyle gündüz şafakta
Zâhirde bâtını anlamasak da
Hakikat ehline pîşvâlarız

Yüce dağlar eder bizimle secde
Ummanlar hayrandır bizdeki  vecde
Bak bize, kimleriz
Sevdâ cezbesine müptelalarız

Yok olduk da gördük varlığı, varı
Süleyman eyledik biz mûr u mârı
Çözüldü Belkıs’ın geysû-yi târı
Bizler halledilmez muammalarız

Bana göre bu şiirdeki dil ve içerik, Rıza Tevfik, Samih Rıfat gibi şairlere Yücel’i yaklaştırmaktadır.

Devamı için: http://kulturgundemi.com/husrev-hatemi/hasan-%C3%A2li-yucelin-siirleri-iii-yazi-9883