İBRAHİM KİRAS'TAN: BOMBALARIN MESAJI NEYDİ, MESAJ KİMEYDİ?

ABD ve Rusya dışişleri bakanları geçen hafta içinde bir araya gelerek Suriye probleminin çözümü konusunda uzlaşma temini yolunda anlaştıklarını ve bir uluslararası konferansta krizin taraflarını aynı masa etrafında toplamaya karar verdiklerini açıkladılar. Sürpriz bir gelişmeydi bu. Ancak bir yandan da ilk günden beri beklenen bir gelişmeydi. Zira Suriye meselesinin bir hal yoluna girmesi ancak ABD ile Rusya’nın anlaşmasıyla mümkündü. Daha ilk günden itibaren bu sütunda savunulan görüş de buydu.

Geçmişte neo-con idaresi altındayken Irak’a saldırmak için hiçbir itiraza kulak asmayan ABD bilahare Demokratların yönetimine girdikten sonra dış politikasının hiç değilse üslubunda ve araçlarında ciddi bir revizyon gerçekleştirerek adına Obama Doktrini denilen yeni bir siyaset tarzı izlemeye koyulmuştu. Buna göre uluslararası meselelerde tek başına hareket etmeyecek ve müdahalelerde başı çeker görünmeyecek, bunun yerine müttefikleriyle işbirliği içinde hareket edecekti. Libya’da bunu yaptı. Kendisi perde gerisinde kaldı, müdahale işini Avrupalı müttefiklerine bıraktı.

Dolayısıyla Suriye konusunda da benzer bir tavır bekleyenler oldu Washington’dan. Tamam, Irak’taki gibi tek başına silahlı bir müdahalede bulunmazdı ama herhalde uluslararası bir koalisyona perde gerisinden destek verebilirdi... Bu beklenti gerçekçi değildi, çünkü Suriye pek Libya’ya benzemiyordu. Libya’da paldır küldür bir müdahale gerçekleştirildiğinde bunun etkileri lokal kalabildi. Ama Suriye’de atılacak her adımın hem bölgenin tamamını hem de uluslararası sistemi bütünüyle etkileme riski çok yüksek. Bu yüzden ABD şartlar olgunlaşıncaya kadar beklemede kalmayı uygun gördü.