İBRAHİM TENEKECİ: REKLAM İLE HAKİKAT ARASINDA

Şöyle söyleniyor: “İnsan, en çok vakit geçirdiği beş kişinin ortalamasıdır.” Kaosa mütevazı bir katkı: En çok zamanı otomobil, cep telefonu, bilgisayar ve televizyonla geçirdiğimizde, ortalamamız nasıl bir şeye dönüşüyor? Bilemedim.

 

Mehmet Dinç’in yazısından öğrendim. Günde üç bin kadar reklama maruz kalıyormuşuz. Hayatımızın her anında ve alanında, bu abartılı dille karşılaşıyoruz. Kusursuz, mükemmel, benzersiz vs.

 

Reklam dünyasındayız. Temizliği deterjana, kokuyu kozmetik sanayine, ferahlamayı içeceklere, mutluluğu alış verişe, dostluğu bankacılık sektörüne, güzel olmayı kıyafetlere ve makyaj takımına indirgeyen bir lisan.

 

İstanbul’un ilçe belediye başkanlarından biri, hizmetlerinin duyurusunu “kusursuz” tanımıyla yapıyordu. Yeniden aday gösterilmedi. Başka bir yer için adı geçiyordu, o da olmadı.

 

Daha gençken anladığım bir şey vardı. Şu: ‘Kusursuz olmak yakışmıyor insana.’ Kusursuzluk iddiası, kibri de beraberinde getiriyor. Adı üstünde, iddia. En iyisi ve doğrusu: Kul kusurludur.

 

Reklam dili, sanki hayatımızı ele geçiriyor. Sürekli kendi tanıtımını yapan ve rakamlarla konuşan insanların arasındayız. Onlardan beri olduğumuzu sanıyoruz ama belki de öyle biriyiz.

 

Reklam ile hakikat arasında kapanması mümkün görünmeyen bir mesafe var. Mesela: Reklamlara inanacak olursak sağlık sektöründe devrim üstüne devrim yaşanıyor. Kişisel bir şahitlik: Eşimin hastalığı nedeniyle anlamış bulunuyorum. Memleketimizde doktor çok, hekim ve tabip az. Bu kıyası neredeyse bütün meslek gruplarına uygulayabiliriz.

Devamı: https://www.yenisafak.com/yazarlar/ibrahimtenekeci/reklam-ile-hakikat-arasinda-2049013