İKİ ÇAY

Canım çıktı yüz yogalarında. Derin nefes almalıyım, diyafram nefesi. Dört saniye nefes al, yedi saniye tut, dört saniyede ver. Bir, iki… Şu ucuz parfüm kokusu da nereden geliyor? Bir insan bu kadar zevksiz olabilir mi! Hangi çağda yaşıyoruz? Hemen bir workshop bulmalı kendine. O kadar parfüm atölyesi var. Midemi bulandırdı, migrenim tutacak şimdi! Dört saniye…

Karşıdaki kadın, sahiden o olabilir mi? Giyim kuşamına bakılırsa bu değil. Partilerin kadın kolları başkanına benziyor. Seçim için mi geziyorlar acaba? Uğramadıkları bir bu kafe kalmıştı, buraya kadar sızmışlar. Sessiz sakin bir yer seçmiştim oysaki… Peki ya o ise? Başörtüsü marka gibi. İpek herhalde. Iğıl ığıl. Belli ki kaliteden anlıyor. Deri ceketine bakılırsa alışveriş çılgını. Hele ayakkabılar! Geçen hafta reklamı çıktı, bugün ayağında! Yok yok, savurgan bu! Elde avuçta para tutmayı bilmez, har vurur harman savurur. Gece gündüz demeden çalışanlarını kıymetini bilmez. Halden anlamaz. Alışveriş kuyruğunda bolca nefes çalışması yapar.

Vallahi şiştim. Bu beyefendi, kesinlikle safravi değil. Yoksa benden önce varmıştı buraya. Yoksa balgami mi? Amanıııın, çekimser, içe kapanık, mıy mıy mıy… Hiç çekemem vallahi! Sır tutamaz, ağırkanlıdır, gamsızdır. Eklem ağrısı da cabası. Eklem demişken el kremim neredeydi? Soğuktan kurumuş ellerim. Aaa! Diğer çantamda mı kaldı yoksa? Alelacele çıkınca ayakkabıların yanında unuttum tabi! Ayakkabı? Eyvahhh, spor ayakkabıyla mı gelmişim? Hasır ayakkabılarımı bu görüşme için almıştım. Kapının önüne nasıl bırakırım? Kapı… Kapıyı çektim mi acaba? Hemen bir Nermin Abla’yı arayayım, yoksa içim rahat etmeyecek. Telefon…

Devamı: https://www.edebifikir.com/hikaye/iki-cay.html