İSMAİL KILLIOĞLU: SİYASETİ KAVRAMAK

Çünkü insan zihni mahiyeti gereği bir şeyi ya da bir konuyu, ilk elden bütün olarak kavramada yetersizdir. Özellikle şeyin veya varlığın ya da konunun, kısacası hakikatin bir anda kavranması zihnin işleyişini, özümleme sürecini aşan bir durumdur. Descartes bu durumu tanım, tasnif, tekrar ve yargı şeklinde belli aşamalara ayırarak zihnin hakikati kavrama yolu ya da yöntemi olarak belirlemeye çalışmış ve genel olarak da modern bilimin izlemesi gereken yolu yöntem şeklinde ortaya koymuştu. Gerçi Descartes’ın bu görüşü, genel olarak “doğa” olarak tanımlanan varlığa yönelik olmakla birlikte, sonraları, özellikle doğa bilimleri alanında elde edilen başarılarına bakılarak, insan ve toplum alanında da uygulanması gereği üzerinde yoğun tartışmaların yapılmasının yolunu açmıştı. Ancak, insan zihninin mahiyetinde içkin olarak çıkartılabileceğini düşündüğü ilkeleri matematik bağlamında tanımladığı için, onun doğa, daha geniş anlamda evren kavrayışı “matematik evren tasarımı” şeklinde değerlendirilmişti. Bu ise, insan ve toplum varlıklarının, mahiyetlerini kavramada bir takım güçlükleri beraberinde getirmekteydi. Sözgelimi hukuk alanında, bir yönüyle bir matematik kesinlikten söz etmek mümkündür, ama bu çerçevede kurulan yargıların, insan ve toplumun karşı karşıya bulunduğu sorunları, ister istemez göz ardı etme sakıncasını doğurmaktaydı. Nitekim ondokuzuncu yüzyılın son çeyreğinde İtalya’da Gerçekçi Okul olarak adlandırılan, özellikle Ceza Hukuku alanında etkili olan okul, Descartes’ın “özgür irade” ilkesini temel alan Ceza Kanunu’na karşı çıkarak değişmesini hazırlayacaktır. Hazırlanan yeni Ceza Kanunu, Zanardelli Tasarısı olarak adlandırılacak ve yasalaşacaktır. Aynı kanundan esinlenerek, 1930 yılında hazırlanan Türk Ceza Kanunu, bir takım değişiklikler ile 2004 yılında bütünüyle değiştirilecektir.