İSMAİL KILLIOĞLU'NDAN: DERİNDEKİ AYRIŞMA

İşte, bizim sitede de, fazla düzenli olmamakla birlikte, kadınlar günü yapılıyordu. Bu güne çevredeki yakın apartmanlardan katılanlar da oluyormuş. Kendi aralarında anlaşarak dini bilgisi olan bazı kadın ya da kızları davet etmeye başlamışlardı. Kimi zaman da, hatim indirme kapsamında bir iki cüz dağıtarak Kur’an-ı Kerim okuyorlardı. İhtiyaç durumunda hatmi bağışlıyorlardı.

Siyasetteki gerginlik ve çekişme dolayısıyla, kadınlar günü faaliyetinin önce sekteye uğradığı, arkasından birbirleriyle içli dışlı olanların birbirine tavır aldığı, en sonunda ayrıldıkları bilgisini aldım. Özellikle bir olay, durumun ne boyutta vahamet arz ettiğini ikaz eder niteliktedir. Ailecek de görüşenlerden birisi, diğerine telefon ediyor, artık toplantılara katılmayacağını ve eşinin rızası olmadığını söylüyor.

Bu tür tavır sergileyenlerin şu veya bu taraf mensubu oldukları şeklinde kategorikleştirilmeleri meseleyi anlamaya yardımcı olamayacağı gibi asıl meselenin bizzat bu olduğunu düşünmek yerinde olur. Çünkü inanç, bu inancın değerinin toplumsal ilişkilere yansıyış biçiminde, aslında ayrıştırıcı değil farklı tutum ve tavırları toparlayıcı olduğu açıktır. Bunun belirleyici olma değer ve işlevi yerine, kategorikleştirici bir yaklaşımın ve eğilimin tercih edilmesiyle ayrışma, uzaklaşma, giderek birbirini reddetme, sonu husumete varıcı tutumun hakim konuma gelmesi söz konusudur.

Bilinen bir gerçek olmasına rağmen, hatırlanmasında yarar vardır. Müslüman kişi, elinden, dilinden, varlığından emin olunandır. İnsanların aralarını bozarak tanışıklıklarını, dostluklarını yok eden, yeryüzüne fesat salan hiç olmayandır, böyle olmaması gerekendir.

Kuşkusuz münferit, tekil olaylar, mevzi hal ve meseleler, yanlış kıyaslamalar, genellemeler ve soyutlamalar yapıldığında ciddi tehlike ve zararlara yol açabilirler. Fakat toplumsal olgu ve ilişkiler, çoğunlukla münferit olaylarda mahiyetlerini tezahür ettirirler. Burada “parça bütünün habercisidir” deyiminin anlamını doğru ve kendi bağlamı içinde kavrayıp değerlendirmek gerekir.

Sanırım 2006 ve 2007 yıllarından itibaren “iktidar” olgusu temelinde, siyaset, hukuk, devlet, toplum, insan ve elbette İslam bağlamında, duygu ve nefsin ayartıcı heveslere  ve eğilimlere teşne olabileceği üzerinde durmuştuk. Görünen o ki, “iktidar” olgusunun cangılına insan, toplum, devlet ve dünya ölçeğinde savrulmalar hızlanarak başlamıştır. Bunun farkında olmamak değil, farkına varamamak felaketin ta kendisidir.

26.03.2014 Milli Gazete