KALEMİN MESULİYETİ VE DOSTLUK ÜZERİNE

Ey Can Yazıları

Ey Can!.. Uzun zamandır, sana yazamadım. Çok malda haramın olduğunda ne kadar muvaffık isek fazla sözde o kadar gereksizlik vardır. Hayatın manasını kavramada, anlamada, hayata renk vermede şahsın üzerindeki mükellefiyeti ifa etmek, üzerimizde olan borçtur, borçların en asilidir..

Ey Can!.. Biz, yaşamı sürüklerken, dünya hayatımızın nasıl noktalanacağından bî-haberiz. Bu habersizliğimiz, büyüklerin "Allah, sonumuzu hayretsin!.." temennisini daima bize hatırlatmalı ki yanlışlıklardan dönüşümüz kolay olsun.

Ey Can!.. Hiçbir zaman kalemini tanınmak için elinde tutma. Sadece nefsini tamin içinse o kalem, kır ve atıver elinden. Bu hayata şekil vermedikten sonra, intizam kazandırmadıktan sonra şan için, ün için, şeref(!) için mürekkeb tüketen kalem, insanın kendi nefsi için bir araçtır, vasıta olmadan başka bir önem arz etmez, nazarımızda.

Ey Can!.. Varoluş gayesini hiçbir zaman unutma. Hayatın manasından uzak bir yaşantının kişiye vereceği dünyalık, sabun köpüğü misalidir, gelip geçicidir. Kim, bu dünyadan göçünce beraberinde dünya malını götürmüştür? Süleyman'a yâr olmayan dünya, kime daimî mekân olmuştur?

Ey Can!.. Ben ne kadar böylesi yazılar kaleme alıp söze farklı şekiller veriyorsam da bilmen gereken şu olmalı: Hepimiz kuluz. Hata yapabiliriz ve bu hatalardan dönmenin erdemle alakasını bilmeliyiz.

Ey Can!.. Hatasından dönmeyenin kör inadı, kendisini mahvedecek, silip süpürecek dereceye gelince pişmanlığın fayda vermeyeceğini bilmelisin.

Ey Can!.. Şan ve şöhret için elime kalemi almadım, hiçbir zaman. Bu kalemi eline alan kişi, bilemli ki yazdığında ya şere vasıta olur ya hayra. Hiçbir şeye vasıta olmayanın yazmasına ne gerek var? Hayrın ve şerrin hayat aynamızda manzarasındaki yerimizi bilmeliyiz, konumumuzu görmeliyiz. Kendi ektiğini kabul etmeyen çiftçi misali, kendi diktiğine yabancı bahçevan gibi, yaptıklarımızdan kendimizi ayrı görmek insafa sığar mı?

Ey Can!.. Knedisini sorglamayan hiçbir kalem, azmettiğinde mükemmelliğe varamaz. Görmez misin ki ölüm, davetsiz misafirdir, kapıda. Kalemi kuvvetli, fikri sağlam, insanlığa hizmeti düşünen mütefekkirlerin rahat bir yaşantı sürdürdüklerini ve dünya hayatını sıkıntısız tamamladıklarına şahid olan kim vardır?

Ey Can!.. Yazacak çok şey vardır ki hepsini dile getirmemiz, nâ-mümkün şu sahifede.

Ey Can!.. Bil ki zor günde insnaın yanında bulunmayan gönülden ırak olur. Biz, kalemimizi hiçbir zaman hevamıza ve hevesimize köle bilmedik, onu nefsimizin emrine amade kılmadık, dünyalık peşinde koşturmadığımız için kendisine ulufeleri haram bildik, el açmadık, açanlara da yabancı olduk.

Ey Can!.. kalemin mesuliyetinin şuurunda, senin görevin dünyaya yeni bir intizam vermekse mürekkebini damarlarımdaki kandan al. Senin istediğin farklı bir şey ise, yazdıklarını okumam, bişlmen lazım ki ruhuma ıstırab verir.

Ey Can!.. Bilmen gerekir ki dostlar, birbirini unutmamalıdır. Sıhhatimiz el vermediği içindir, bunca zaman kaleme sarılmamışlığımız. İnsanlığa ve erdeme mutallî olmayan, insanlığın ve erdemin hizmetinde olmayan hiçbir kalem, daima hatırlanmaya layık değildir.

Ey Can!.. Aynı minvalde yazıyorsak, bu yola baş koyanlara selam olsun!... Unutmamalısın ki her kuş sürüsüyle beraber uçar. İki kişi dost olunca üçüncü dost bellidir. Sen mağara ehlinden de mi ibret almazsın. Dostlar, dostluklarını kendilerini birçok husustan mahrum ederek sürdürtmüyorsa, nefsinin emrinde, kitap taşıyan merkep misali başka bir manazaraya yönümüzü çevirtemez.

Ey Can!.. Dost olarak sadece O, yeter!.. Gözlerinden öperim.

20.04.2013