KAPI KAPI DOLAŞIP ÇİLEHANEMİ BULAYIM DEDİM, OLMADI

ağır kilitli kapılar, zor kapılar; belalı kapılar,

meşakkatli kapılar; ama ne kapılar, süsün, şatafatın

bin bir türlüsünü çekmiş içine toplamış ne varsa

başı belalı şaşkın çağırır kendine;

berrak bir gökyüzünü çağırır gibi çağırıyor,

ateşe bulanmış pervane olmuşlar gibi çağırıyor,

şehri ışıltıp karanlığımı alacak kapılardan,

sırlara bürünmüş sırrı bekleyen kapılar,

beli bükülmüş ihtiyar bir bekçi titizliğiyle tutuyorlar beni;

bir hıçkırık, bir serkeş yürüyüş, oradan oraya atıyorlar,

bu kapı senin bu kapı benim dolaştırıp duruyorlar,

kediler dolaşıyor ortalıkta, sıska kediler, cılız kediler,

bakıyorlar gözlerimin içi duman,

yüzümde dağılmış rüyalar; ben işte böyle

kapı kapı dolaşıp, kim tutacak elimden

kim yakacak benden kalan öfkeyi derken,

oradan oraya bir telaşla çileden başka,

bir kapıdan başka ne derdim olabilir ki?

Kapılar neden kapalı, neden yorgun oluyor ayaklarım?
Gidiyorum gitmesine de gitmek olmuyor ne yapsam!

Peki; açılır mı benim vardığım kapılar,

benim köşe bucak arayıp bulamadığım kapılar,

kapanır mı yoksa acımasız bir şekilde yüzüme,

çarpar mı rüzgârıyla beraber beni yere,

gerisin geriye, azgın sulara, korkulu rüyalara,

yol yordam bulmaya, yol yordam aramaya,

başımı taşlara vurmaya, yani böyle yorgun;

böyle ne zamana kadar sürecek derken,

ey benim vardığım kapılar, ey kapıların kapısı

ey şahı merdan kapısı, ey varılması zor olan

aşk pınarının başı, hüzünlü bir dokunuşun ritmiyle

işte burada, alnımın çatında, bir ışık şelalesiyle birlikte,

bir zonklamayla birlikte, bir korku, bir hışım,

bir azarla birlikte, aramakla bulunacak mı acaba

Devamı: https://www.insaniyet.net/kapi-kapi-dolasip-cilehanemi-bulayim-dedim-olmadi/