KENAN ALPAY'DAN: KEMALİZM VE BAASÇILIK KUCAĞINDA ANTİEMPERYALİST MÜSAMERE

Sol-sosyalist hareketin orduya, sermaye sınıfına, merkez medyaya, üniversite ve aydın-sanatçı lobilerine, PKK-BDP çizgisine, Alevi örgütlerine sıkı sıkıya sarılmalarında bu açıdan bir tutarsızlık değil, tersine bir tutarlılık hatta zaruret olduğu muhakkak. Kendini var etme, ayakta tutma, topluma kabul ettirme imkânından mahrum sol-sosyalist ideoloji ve kadrolar bu sebeple despotik iktidara pragmatikçe yaklaşmayı adet edindi. Fakat Kemalist ideoloji ve kadrolara hatta NATO'ya bağlı TSK kadrolarına umutlar bağlamış, işbirliği yapmış sol-sosyalist hareketler kendilerini "anti-emperyalist ve tam bağımsızlıktan yana" gibi imajlarla kamuoyuna sunma becerisiyle toplumsal muhalefetin öncüsü rolünü kesmeyi becerebildi.

Kemalist ideoloji, ordu, bürokrasi ve sermaye sınıfıyla hesaplaşmayı hiç düşün(e)memiş tersine İslam ve Müslüman topluma karşı ülkemizdeki iktidar sınıflarıyla işbirliği yapmış sol-sosyalist hareketlerin toplumda kökleşememesi ve meşruiyet kazanamaması onları daha çok operasyonel nesneler haline dönüştürdü. Bu operasyonel nesne olma sefaleti ne yazık ki sadece Aydınlık-İşçi Partisi çizgisi, SİP-TKP veya Halkevleri'yle sınırlı kalmıyor.

28 Şubat ve Cumhuriyet Mitingleri'yle hızlanan fakat Suriye'de yaşanan katliamlarla zirve yapan sadece sol-sosyalist hareketin ideoloji, örgütlenme krizi değildir. Sol-sosyalist hareketler Kemalist vesayetin Suriye'deki versiyonu Baas diktasının 18 aydır işlediği barbarca katliamlar karşısında kelimenin tam anlamıyla insanlık krizine, ahlaki açmaza, vicdani kararmaya düşmüşlerdir.

Suriye'de Baas-Esed cuntası tarafından katliam ve yıkımların zirve yaptığı, Suriye'nin Şebbihalar eliyle kan gölüne döndürüldüğü bir vasatta Antakya'da "Barışa Çığlık" adı altında tertiplenen organizasyon sol-sosyalist çevrelerin tarihine şimdiden yeni bir kara ve kanlı leke olarak geçmiştir bile.

ÖDP'den EMEP'e, SDP'den DİSK'e değin neredeyse tüm "devrimci" sol-sosyalist örgütlerin, aydın ve sanatçıların Kemalist CHP ve Maocu-Ergenekoncu İP'le arasındaki farkların iyiden iyiye silikleştiği, anlamsızlaştığı bir süreç yaşanıyor. Grup Yorum'dan Suavi ve Cahit Berkay'a, Hilmi Yarayıcı ve Hüseyin Turan'dan İlkay Akkaya ve Leman Sam'a kadar kimi damardan kimi çakma sol-sosyalist sanatçılar kime ne adına karşı çıktılar?

Baas-Esed cuntası katliam yapıyor; bunlar ABD emperyalizmini lanetliyor. Yarım asırlık Alevi-Nusayri cuntası bütün şehirlerde katliam yapıyor; bunlar müstakbel Sünni despotizmini ve el-Kaide'yi lanetliyorlar. Sosyalist Baas cuntasının, Nusayrilerden müteşekkil Şebbiha ve Muhaberat çetelerinin tecavüz, işkence, yıkım ve katliamlarından kaçıp Türkiye'ye sığınan mültecilere "lanetli sınıf" muamelesi yaparken emperyalizm karşıtı ve barış aşığı pozları takınıyorlar.

Türkiye'de uzun yıllar boyunca Kemalist cuntanın kucağında oturarak Müslüman halkı aydınlanma ve ilerleme nimetlerinden faydalandırmayı marifet bilen sol-sosyalist örgüt ve çevrelerin Suriye'nin Müslüman halkını da aydınlatmak ve ilerletmek üzere Baas-Esed cuntasının kucağında oturmasında şaşılacak bir şey var mı sizce?

Türkiye'de Kemalist cuntanın, Suriye'de Baas-Esed cuntasının kucağında oturanların takındığı emperyalizm karşıtlığı ne kadar iğreti ve çirkin bir maske değil mi?

30.08.2012 Yeni Akit