KENDİNİ YAZAN ŞAİR: İSMET ÖZEL

Bu, ısrarla bir yerde direnme değil, tam tersi, önümüze çıkan her durumu yeniden değerlendirip yeni bir durum alış göstermek demektir.

İsmet Özel’in şiirine en az iki cepheden bakmak gerekiyor.

Bunlardan biri şiirinde kullandığı imgelerin kaynağıdır. Bütün şiirlerde kullanılan imgeler için sadece tek bir kaynak olmayabilir. Ancak her zaman şairi besleyen ana bir kaynağa ulaşmak da mümkündür.

İsmet Özel şiirinin açığa çıkarılması gereken diğer cephesi ise bu imgeleri verebilmek için bir şair olarak kullandığı tekniklerdir. Buna kısaca anlatım teknikleri diyebiliriz.

Ayrıca bu şiirin dünyasında sosyal ve tarihsel zemin başta olmak üzere, bireyin bungunluğu, söylemeye değer bulunan veya söylenmek zorunda olunan gerçeklikler, her şeyin bir kez daha gözden geçirilmesi ve denetlenmesi gibi birçok eşit veya alt katmanlarda başka seçenekler de vardır. Bir şairin ve bir şiirin boyverdiği ortam diyebileceğimiz bu fizik ve psikolojik çerçeveler hiçbir zaman yok sayılamaz. Ama bunların tümünü, şimdilik yukarıdaki iki ana cepheden birine bağlamak mümkün görünüyor.

Başlıkta kullandığım ‘kendini yazma’, bir bakıma insanlığı yazma olarak da algılanabilir. Şiirlerinde genellikle birinci tekil kipleri kullandığını gördüğümüz İsmet Özel kendini önemsediği için böyle davranmaz. Kendisi bir insan bireyidir, insanlığın bir uzantısı olan bireydir. Algılamakla görevli olan kendisine en yakın olan, yine kendisidir. Bir şiirinin başında yer alan şu bölüm, şairin kendisi ile insanlık arasında kurduğu koparılamaz bağlantıya dikkatimizi çeker:

Devamı: https://www.insaniyet.net/kendini-yazan-sair-ismet-ozel/